در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
کشف مجموعه‌ای از قدیمی‌ترین کهکشان‌های باستانی توسط جیمز وب
ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب مجموعه‌ای از کهکشان‌های باستانی را کشف کرده‌اند که شاید قدیمی‌ترین رشته از شبکه کیهانی باشد که تاکنون شناسایی شده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب مجموعه‌ای از کهکشان‌های باستانی را کشف کرده‌اند که شاید قدیمی‌ترین رشته از شبکه کیهانی باشد که تاکنون شناسایی شده است.
لکه‌هایی به رنگ نارنجی در پس‌زمینه بنفش نمایانگر پیچک‌های گازی در شبکه کیهانی است که تمام کهکشان‌ها را متحد می‌کند. این لکه‌ها مدلی از شبکه کیهانی را در جایی که پیچک‌های گاز به هم می‌رسند، نشان می‌دهد.
در یک شب روشن، ممکن است به نظر برسد که ستاره‌ها کم و بیش به طور مساوی توزیع شده‌اند، اما این طور نیست. همه ستاره‌ها بخشی از یک تار عظیم کیهانی هستند که کهکشان‌ها را مانند رشته‌هایی از ابریشم عنکبوت به سراسر جهان متصل می‌کنند و بخش‌های بزرگی از نیستی را بین خود باقی می‌گذارند. اکنون دانشمندان شواهدی را ارائه کرده‌اند که نشان می‌دهد این شاهراه عظیم کیهانی تا نزدیکی طلوع جهان ادامه دارد.
ستاره‌شناسان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب، یک تندیس عظیم و گازی متشکل از ۱۰ کهکشان نزدیک به هم را کشف کردند که در طول ۳ میلیون سال نوری کشیده شده‌اند. به گفته محققان، این رشته باستانی ممکن است قدیمی‌ترین رشته شناخته‌شده از شبکه کیهانی را نشان دهد.
«شیائوهوی فان»، ستاره‌شناس دانشگاه آریزونا و یکی از اعضای تیم تحقیقاتی در بیانیه‌ای گفته است که من از اینکه این رشته تا این حد باریک است، شگفت‌زده شدم. انتظار داشتم چیزی پیدا کنم، اما انتظار چنین ساختاری به این طولانی و مشخصاً نازک را نداشتم.»
رشته تازه کشف‌شده ۸۳۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفته است. این ستاره توسط یک جسم آسمانی بسیار درخشان با یک سیاهچاله پرجرم به نام «کوازار» در مرکز خود لنگر انداخته است. کوازار کشف‌شده یکی از ۲۵ کوازار جهان اولیه بود که این پروژه آن را دارد.
به گفته «فیگ وانگ»، اخترفیزیکدان دانشگاه آریزونا و محقق اصلی این برنامه «این یکی از اولین ساختار‌های رشته‌ای است که مردم تاکنون در ارتباط با یک اختروش دوردست یافته‌اند.»
محققان فرض می‌کنند که سیاه چاله‌ها با عمل کردن به عنوان چاه‌های جاذبه برای کشیدن ماده به یکدیگر و گاهی اوقات با دور کردن آن از باد‌های کیهانی به تشکیل شبکه کیهانی کمک کرده‌اند. جاذبه است که این رشته‌های ستاره و غبار را به هم متصل نگه می‌دارد، حتی زمانی که باد‌ها آن‌ها را به سراسر جهان می‌کشند.
محققان بر این باور هستند که درنهایت این رشته به خوشه‌ای از کهکشان‌ها که در فاصله ۳۳۰ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد، متراکم خواهد شد.
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
