از سوی یک شرکت صنعتی صورت گرفت؛
شرکت‌کننده مسابقات ربوکاپ در گفت‌وگو با آنا تشریح کرد؛
ویلچری که به کمک بیماران نخاعی می‌آید
شرکت‌کننده هفدهمین مسابقه بین‌المللی ربوکاپ آزاد ایران گفت: طراحی یک کنترل‌گر با کلید‌های جیوه‌ای به بیماران نخاعی کمک می‌کند تا ویلچر و تلفن همراه خود را به‌راحتی کنترل کنند.
محمدفاضل صادقی‌زاد، شرکت‌کننده مسابقات ربوکاپ در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا گفت: طرح ما، ویلچر کوادری پلژی بود که برای بیماران مبتلا به کوادری پلژی یا فلج چهار اندام طراحی شده است. ستون فقرات این افراد به علت صدمات ناشی از جنگ، تصادفات رانندگی، خشونت‌ها یا سقوط از ارتفاع آسیب جدی دیده و طناب نخاعی آن‌ها در قسمت گردنی قطع شده است؛ بنابراین پیام‌های عصبی میان دست، پا و مغز جابه‌جا نمی‌شود و آن‌ها نمی‌توانند فعالیت‌های خود را حس یا کنترل کنند.
وی در ادامه افزود: ما ابتدا درباره این بیماری به‌خوبی مطالعه کردیم و متوجه شدیم که کنترل‌گر‌هایی که در بازار موجود هستند، باب میل برای این بیماران نیستند. ما با بررسی ویدیو‌هایی در شبکه‌های اجتماعی دریافتیم که بیماران مبتلا به فلج چهار اندام برای کنترل تلفن‌های همراه خود و ویلچر‌های معمولی با مشکل زیادی مواجه هستند و زندگی سختی را تجربه می‌کنند. کنترل‌گر‌هایی که استفاده می‌کردند، به‌شدت کند، مضر برای گردن، سر و سخت برای استفاده بود.
صادقی‌زاد با بیان اینکه ویلچر‌های معمولی برای کنترل تلفن همراه بسیار سخت بود، گفت: ما با همکاری یکدیگر تلاش کردیم تا با برطرف‌سازی نواقص بتوانیم یک کنترل‌گر عالی طراحی کنیم. در ویلچر‌های معمولی یک کلیک کردن ساده حداقل ۱۵ ثانیه زمان می‌برد و این امر کنترل را برای بیماران بسیار دشوار می‌کند.
وی در ادامه بیان کرد: ما نمونه‌های مشابه بسیاری را در سایت‌ها مشاهده کردیم و در نهایت دریافتیم که با قرار دادن یک سنسور ژیروسکوپ یا سنسور شتاب‌سنج روی سر و جابه‌جا کردن سر به طرفین می‌توانیم ویلچر یا ابزار دیگری را کنترل کنیم. در ادمه دریافتیم سنسور شتاب‌سنج در خانه، کنار مایکروویو و میدان‌های مغناطیسی با اختلال مواجه می‌شود و برای فردی که کنترل تمام بدن خود را در اختیار ویلچر قرار می‌دهد، مضر است؛ بنابراین ما در طراحی ویلچر‌های کوادری پلژی از سنسور‌های جیوه‌ای به جای سنسور‌های شتاب‌سنج استفاده کردیم.
صادقی‌زاد مطرح کرد: کلید‌های جیوه‌ای یک محفظه شیشه‌ای دارد که در انتهای آن دو سیم وجود دارد که این سیم‌ها با برخورد جیوه به یکدیگر متصل می‌شوند. با قرار دادن سه تا کلید جیوه‌ای و در نسخه اصلی چهار یا پنج تا می‌توانیم بفهمیم سر به کدام جهت خم شده است. ما از پنج جهت پشتیبانی می‌کنیم که با کنترل سرعت و خاموش کردن موتور‌ها می‌توان ویلچر را حرکت داد. با نصب کردن تراشه روی عینک، گل سر، هدبند یا هر چیز دیگری می‌توانید ویلچر یا گوشی همراه را کنترل کنید.
وی در پایان گفت: یک اپلیکیشن در تلفن همراه برای بیماران طراحی شده است و آن‌ها می‌توانند به راحتی ویلچر، گوشی، همچنین سرعت، ارتفاع، امکانات ویلچر مانند تهویه هوا و روشن بودن چراغ‌ها را کنترل کنند. ما سعی کردیم ابزار‌های ساده طراحی کنیم تا افراد با هر دانشی بتوانند از آن استفاده کنند و از مهم‌تر مقرون به‌صرفه باشد.
انتهای پیام/۳۰۰۴/
انتهای پیام/
در گفت‌وگو با آنا مطرح شد؛
