وقتی رسانه‌های لندن‌نشین حضور مردم را سانسور می‌کنند

گروه سیاست خبرگزاری آنا- محدث تک فلاح: از پشت سر هم معلوم است که تازه ریش درآورده است. گریه امانش نمی‌دهد که دستمال و دستش را از جلوی صورتش بردارد تا بفهمم چند سال تجربه پشت آن چهره می‌تواند نمایان باشد. جمعیت امان نداد که بایستم. بد جور محو تماشای او بودم. از صدای روضه دائم‌الگریه بود. نشد. فکرم را پیشش گذاشتم و همراه با جمعیت مسیر را گذراندم. 

خُب! این بخش که همه افراد نظامی‌اند. این نظامی‌ها که معلوم است باید بیایند. حضور خانم‌های چادری هم خیلی عجیب نیست. به هر حال همیشه در جبهه مدافع نظام و انقلاب بوده‌اند. بخشی از شرکت‌کنندگان هم که آقایانی هستند که ریش دارند. احتمالا از همان همفکران خانم‌های چادری باشند.

همه از اقشار مذهبی که ما با این عنوان خطابشان می‌کنیم. زیر پل کالج خشکم زده بود. داشتم چند نفر را زیرنظر می‌گرفتم. امان از ذهن کنجکاو خبرنگار که همیشه دنبال سوژه است. پیش خودم مطمئن بودم که با این برنامه کاری ندارند و در حد تماشا کردن و سوژه سازی برای گعده‌های خودشان اینجا ایستاده‌اند. این‌ها فکر کردند اینجا معرکه «زن، زندگی، آزادی» است که آماده به خدمت ایستاده‌اند؟

**جل‌الخالق
بیش از یک ربع چشم ازشان برنداشتم. نمی‌خندیدند. شیطنت نمی‌کردند. سیگنال‌های ذهنم کم‌کم داشت خطا می‌داد. نه حجاب دختر ۱۶-۱۷ ساله متعارف بود و نه سبک پوشش پسر ۲۰ ساله همراهش. مهم‌تر از همه حضور این دو با این تیپ آنهم دست در دست هم! در کنار خیابانی که تشییع پیکر شهدای گمنام در آن در حال برگزاری است. جل الخالق! گریه کرد. دخترک روی حرکات مردم متمرکز شده و گریه می‌کند. نتوانستم بمانم. باید مراسم را پیش می‌رفتم. 

**این‌ها همان «مردم» اند
فکرم مشغول ماند. نه فقط روی او. روی تمام آن‌هایی که در تصاویر اغتشاشات اخیر باید نشان داده می‌شدند، ولی در این جمع حاضرند. یعنی حداقل بازتاب کنندگان اغتشاشات که همان رسانه‌های فارسی زبان خارج نشین هستند، این گروه‌ها را همیشه به مخاطبان خود «معترض بی‌قانون بی اعتقاد به نظام و شهید و شهادت» نشان می‌دهند. تا ورود تابوت‌ها به خیابان بهشت و بعد هم معراج شهدا چشمانم فقط دختران و پسران با ظاهر‌های مختلف را شکار می‌کرد. تمامی نداشت! این‌ها همان «مردم» اند که ما می‌شناسیم‌شان.

همان‌هایی که هر روز برای خرید نان در صف نانوایی در کنار هم می‌ایستیم. همان‌هایی که پشت ترافیک به هم نوبت می‌دهیم تا راه باز شود و صبح‌مان را با همان‌ها در صلح و آرامش تا شب سر می‌کنیم. 

**تفرقه بیانداز و...
همان‌هایی که سعودی اینترنشنال و بی‌بی‌سی و صدای امریکا و... تصویرشان را در نقش «معاند» نمایش می‌دهد. رسانه‌هایی که می‌خواهد من و همسایه‌ام با هم دشمن باشیم تا در میان تفرقه‌اندازی، حکومت کند. تا از ایران، نه ترک و کرد ایرانی، بلکه «هیچ!» باقی بماند. 

دنبال خبرنگاران خارجی بودم. نمی‌دیدم. از رسانه‌های کور، توقعی هم نیست. با ذره بین مشکلات را می‌بینند. اما زمان دیدن وقایع مهم ملی میهنی‌مان، چنان نابینا می‌شوند که تو گویی کور مادرزادند. خودشان را گونه‌ای به خواب می‌زنند که حضور «مردم» با تعریف به تمام معنای «مردم» را نمی‌بیند. 

**پای کار نظام‌

نمی‌بیند دختر نوجوان و جوان معترض به قانون را که با همه اعتراضش (با سبک پوشش مشخص) در میان مردم می‌ایستد و قدردان شهدای دفاع مقدس پای کار نظام مانده است. جوان‌ها، دهه هشتادی‌های نسل z! دهه نودی‌های نسل آینده! در کنار نسل دیروز و امروز، در کنار متولدین دهه سی و چهل و پنجاه پیشکسوت و دهه شصت و هفتادِ! وسط میدان! همه و همه کف میدانِ پای کار نظام حضور دارند. اما  نان لندن‌نشین‌ها با نشان دادن و بزرگنمایی دعوا‌های خانگی و برخی اغتشاشات داخلیِ این خاک در روغن می‌ماند.

معلوم است که حضور پرشور همه اقشار مردم را نه تنها در پایتخت، بلکه در هیچ‌کدام از شهر‌های دیگر که امروز میزبان قدوم شهدای گمنام بودند، نشان نخواهند داد و چه بسا از آن ذکری هم نخواهند داشت. 

قابل ذکر است که مراسم تشییع ۲۰۰ تن از شهدای تفحص شده متعلق به دوران دفاع مقدس، امروز مصادف با شهادت حضرت زهرا (س) در تهران و استان‌های دیگر کشور با شور و شکوه حضور مردم ایران برگزار شد.