چرا اعتراضات در فرانسه سراسری نیست؟/ معیار دوگانه حقوق بشر در غرب

گروه منطقه و جهان خبرگزاری آنا-  اعتراضات و اعتصابات کارگران (بخش نفت و گاز) در فرانسه به سیاست‌های اقتصادی دولت پاریس با گستردگی حضور در ۱۳۸ شهر آن کشور چند هفته در جریان بود و معترضین خواستار استعفای «امانوئل مکرون» رئیس جمهور فرانسه شدند. 

در این میان، تصاویری که در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی از فرانسه منتشر شد بیانگر برخورد سخت و خشن نیرو‌های پلیس آن کشور با معترضانی بود که مطالبات و حقوق خودشان را فریاد می‌زدند. 

بازداشت برخی معترضین و دانش آموزان فرانسوی توسط نیرو‌های پلیس آن کشور و حمایت سیاستمداران کاخ الیزه از این رویکرد و قدردانی آن‌ها از نحوه برخورد نیرو‌های انتظامی و نظامی در این ماجرا، ذهن افکار عمومی را به سمت نمونه مشابه قبلی یعنی اعتراضات گسترده «جلیقه زردها» می‌اندازد که به مدت یکسال هر شنبه ادامه داشت.

**برخورد خشن نیرو‌های پلیس فرانسه و چشم پوشی رسانه‌های غربی

استفاده از باتوم، گاز اشک آور، اسپری فلفل، اختلال در اینترنت، برخورد خشن با معترضین و بازداشت تعدادی از شهروندان آن کشور در جریان این اعتراضات و اعتصابات سراسری، تنها گوشه‌ای از نحوه برخورد نیرو‌های پلیس فرانسوی با مردم آن کشور در جهت کنترل کردن آن‌ها بود.

اما با همه آنچه بیان شد گویا اعتصابات و اعتراضات گسترده مردم فرانسه یا حتی برخی دیگر از کشور‌های اروپایی از جمله ایتالیا، آلمان، بلژیک و مولدای که نسبت به افزایش هزینه‌های زندگی خود و ناکارآمدی مسئولین اروپایی به خیابان‌ها آمده اند برای رسانه‌های لندن نشین جذابیتی ندارد.

این رسانه‌ها حتی به وظیفه رسانه‌ای خود در پوشش و تحلیل چرایی بحران سیاسی و اقتصادی موجود در انگلیس نیز نپرداختند و از کنار موضوع استعفای دو وزیر کابینه دولت آن کشور که منجر به «استعفای نخست وزیر بریتانیا» هم شد به سادگی عبور کردند. 

به نظر می‌آید یک سیاست کلان رسانه‌ای در بریتانیا وجود دارد که با پوشش حداکثری و ویژه تحولات و حوادث دیگر کشور‌ها از جمله ایران افکارعمومی داخلی و جهانی را متوجه دیگر نقاط کرده تا ضعف عملکرد دولت و شرایط بحرانی خود را پنهان نمایند.

 **معیار دوگانه حقوق بشری غرب و خیزشی که سراسری نیست

همین رویکرد است که باعث چشم پوشی گستردگی اعتراضات کارگری در فرانسه می‌شود و نه هرگز آن را «پوشش ویژه» می دهند و نه آن را «خیزش سراسری» می‌نامند که این خود نشان از معیار دوگانه حقوق بشری رهبران غرب است.

در این میان، شاید این امیدواری که نهاد ناظر بر شبکه‌های تصویری در انگلیس (آفکام) نسبت به خط مشی مغرضانه رسانه‌های فارسی زبان مستقر در لندن که مستقیم و به صورت علنی در امور داخلی کشورمان دخالت کرده، همچنین از تحریم‌ها علیه ملت ایران و از تروریست‌ها و آشوبگران داخلی حمایت کردند و آموزش خشونت و نافرمانی‌های مدنی و تحریک داخلی را در دستورکار خود قرار داده‌اند، تجدید نظر نماید و اجازه ندهد بیش از این دیوار بی اعتمادی میان تهران و لندن افزایش یابد، انتظار و توقعی گزاف باشد.

**لزوم اقدام دیپلماتیک و حقوقی ایران در شکایت از رسانه های غربی

البته در این ارتباط لازم است که وزارت امور خارجه و به طور مشخص نمایندگی ایران در لندن نسبت به اعتراض رسمی از رسانه‌های مزبور به آفکام اقدام کرده و پیگیری‌های حقوقی و دیپلماتیک این مهم را نیز انجام دهند.

در خاتمه آنکه، این موضوع را «ناصر کنعانی» سخنگوی وزارت امور خارجه نیز در نشست هفتگی خود مورد تاکید قرار می دهد و با بیان اینکه برخی رسانه نما‌های مستقر در لندن مشمول تحریم‌های ایران شدند، گفت: این‌ها اسم رسانه دارند، اما فعالیت و رفتار تروریستی از خودشان نشان می‌دهند؛ هم «بی‌بی سی» فارسی و هم رسانه موسوم به «ایران اینترنشنال» به عنوان بازوی رسانه‌ای تروریستی گروه‌های اغتشاش و آشوب طلب و گروه‌های تروریستی علیه ایران عمل می‌کنند.