داریوش اسدزاده: چرا کارگردانان ما از تصویرسازی درباره بیماران HIV واهمه دارند؟/ تلویزیون هم کاری جدی انجام نداده است

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، طبق آخرین آمار رسمی وزارت بهداشت، آمار مبتلایان به ویروس HIV در ایران حدودا 30 هزار نفر است و به لحاظ بازه سنی نیز سن ابتلا به ایدز در کشور ما مرتب پایین می‌آید.

تکان دهنده تر اما این‌جاست که، بازهم بنا به اعلام وزارت بهداشت، بیشتر از دو برابر رقم مبتلایان به ایدز که بیماری آن‌ها تشخیص داده شده است، به این ویروس مبتلایند اما خودشان از این مسأله آگاه نیستند.

در این شرایط یکی از وظایف اصلی هنر و بخصوص هنرهای نمایشی آن است که در قالب آثاری داستانی به آگاهی بخشی درباره این بیماری به مخاطبان بپردازند. کمپین «هنر+ایدز» با پیام «مبتلایان به ایدز مجرم نیستند»- مفهومی که هنر می‌تواند نشرش دهد - فعالیت خود را آغاز کرده است.

کمپین «هنر+ایدز» که از نوروز 95 آغاز به کار کرده، کمپینی مردم‌نهاد است که به نوبه خود می‌کوشد زمینه ارتباط بیشتر میان اهالی هنر و مردمان در زمینه آگاهی بخشی پیرامون این بیماری را فراهم کند و به بررسی دلایل عدم استفاده کافی هنرهای نمایشی از سوژه های مرتبط با بیماران HIV بپردازد.

داریوش اسدزاده بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران از نخستین هنرمندان ایرانی است که در این باره طرف گفت‌وگو قرار گرفته است.

اسدزاده که این روزها بیشتر مشغول نگارش کتاب‌هایی درباره تاریخ تهران و تاریخ سینما در ایران است با بیان اینکه سینما و تلویزیون کاری جدی درباره بیماران لاعلاج و از جمله بیماران HIV انجام نداده است، گفت: «اطلاع‌رسانی کافی در این زمینه می‌تواند سبب‌ساز آگاهی بیشتر مردمان از ابعاد این بیماری شود و به پیشگیری منطقی و شخصی بیانجامد؛ یعنی به جای اینکه فرد بعد از ابتلا به بیماری تحت پوشش گرفته شود، با سرمایه‌گذاری در تولید آثار آگاهی بخش هنری می‌توان جلوی ابتلا به بیماری را گرفت.»

حتی فکر کردن به ایدز هم باعث ناراحتی است

بازیگر آثاری چون «خانه سبز» و «همه فرزندان من» ادامه داد: «البته که حتی فکر کردن به ابتلا به بیماری نظیر ایدز آدمی را اذیت می‌کند؛ بخصوص که در جامعه ما طوری عمل شده که حرف زدن در این باره هم با ابراز شرمندگی همراه است و دقیقاً یکی از دلایلی که کارگردانان سینما و تلویزیون هم جرأت نزدیک شدن به چنین سوژه‌هایی را ندارند، همین تابو شدن قضیه است.»

اسدزاده با بیان اینکه همه انسان‌ها بندگان خدایند و همه هم جایزالخطایند، خاطرنشان ساخت: «نباید فراموش کنیم که خداوند همیشه درِ توبه را حتی برای گناهکاران باز گذاشته است؛ یعنی حتی آنها که از طریق انجام فعل گناه‌آلود به این بیماری مبتلا شده‌اند هم باز می‌توانند توبه کنند و از خدا طلب بخشش کنند. در مقابل، بقیه انسان‌ها هم باید تا می‌توانند به این همنوعان خود کمک کنند.»

سینما و تلویزیون ما در تصویرگری زندگی مبتلایان قوی عمل نکرده‌اند

این بازیگر پیشکسوت در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود به صراحت از کارگردانان سینمای ایران خواست به طور جدی‌تر روی موضوع بیماران لاعلاج کار کنند. وی گفت: «مسأله بیماران لاعلاج و بیماران صعب‌العلاج از بیماران ام.اس گرفته تا بیماران هپاتیت و همین ایدز مسأله ای است که در دهه اخیر بیشتر درباره آنها شنیده‌ایم، ولی به دلایل مختلف سینما و تلویزیون ما در تصویرگری زندگی مبتلایان به این بیماری قوی عمل نکرده اند.»

وظیفه دست اندرکاران سینما و تلویزیون است که به آگاهی بخشی درباره ایدز بپردازند

اسدزاده ادامه داد: «چرا کارگردانان ما از تصویرسازی پیرامون بیماران HIV واهمه دارند؟ مگر نه اینکه یکی از فلسفه‌های هنر، آگاهی بخشی به مخاطبان و آسیب شناسی است؛ پس چرا در این باره هیچ کار قابل توجهی انجام نشده است؟»

این بازیگر با ابراز امیدواری نسبت به این‌که در سال پیشِ رو بیشتر از گذشته بر این موضوع تأکید شود، گفت: «امیدوارم همین گفته‌های ما تلنگری باشد برای دست اندرکاران سینما و تلویزیون که بیایند و به طور جدی‌تر درام‌های مبتنی بر زندگی‌های تراژیک مبتلایان به ایدز را که برخی از آنها هم بی کمترین آگاهی به این بیماری دچار شده‌اند، تولید کنند و بگذارند جوانان و نوجوانان در این باره بیشتر بدانند تا درصد پیشگیری بالاتر برود.»