سیمین؛ دانشوری در داستان‌های طلایی

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ بارها گفته‌ایم و بسیار گفته‌اند که هنر کسانی مانند سیمین دانشور، ارتقادادن شخصیت زن و به نمود رسانیدن کارکردها و توانایی‌های زن ایرانی است که می‌تواند حصار ستبر سنت‌های بیهوده فراهم‌آمده از جهل و تعصب را بشکند و با شکفتگی روح و جان در جامعه‌ای که دیگر زن را غریبه و مستوره و ضعیفه نمی‌داند، مسئولیت‌پذیر باشد.

بیشتر بخوانید:

‍ اسلامی‌ ندوشن؛ آموزگار اندیشیدن به ایران

روشن است که امثال این بانوی ایرانی برای رسیدن به آرمان‌ها و آرزوهای خویش بسیار درشتی و دشنام هم پذیرا شده‌اند؛ اما از پیمودن و نمودن باز نایستاده‌اند و فضایی سرشار از سربلندی برای زن ایرانی فراهم کرده‌اند، هرچند اگر اکنون اینان در میان ما بودند و می‌دیدند که تراز شخصیت زن ایرانی (زن جوان) در دست کسانی است که تراز پیرهن زرکش‌شان چندان آب و تاب و رنگ و لعاب ِاصالت ندارد و از تازه‌ به‌دوران‌رسیدگی آسیب‌زا شده‌است، روی در هم می‌کشیدند و آه از نهادشان بر می‌آمد.

سیمین که به‌درستی و بر اساس قواعد هنری و ادبی؛ شباهتی با همسر داستان‌نویس خویش (آل‌احمد) نداشت، بنای داستان‌نویسی زنانه را رفعت داد و توانست زن قهرمان را به عناصر و عوامل داستان بیفزاید و از این مهم‌تر توانست در دوره پس از کودتای ٢٨ مرداد تا بهمن ۵٧ در برابر هجوم شبه‌روشنفکران که خود را مظهر روشنفکری می‌دانستند و به گرایش مذهبی او خرده می‌گرفتند، دوام بیاورد و نه تنها صحنه را به سود ایشان ترک نکند که برخی از اینان را در وادی هنر امر به معروف کند (خواهش‌کردن از ساعدی برای نرفتن از ایران پس از داستان قصاص)

کارنامه سیمین دانشور اگر همان سووشون را هم داشت در حکم داستانِ دوستان بود که برای جلب‌توجه و خرسندسازی دوستان ِ داستان بس بود.

یاد و نام این بانوی نامدار تا همیشه نیک باد.

عبدالرضا مدرس‌زاده دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان

انتهای پیام/۴۰۶۲/