در سوگ سعید تشکری/ ستاره‌ها غریبانه افول می‌کنند

به گزارش گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، سید مهدی شجاعی، نویسنده‌ معاصر ایرانی در یاداشتی در سوگ سعید تشکری از او به عنوان سرمایه‌ بی‌بدیل این مرز و بوم یاد کرد.

در این یادداشت آمده است:

سعید تشکری یکی از سرمایه‌های بی‌بدیل این مرز و بوم بود که قدر و منزلتش چنان که باید و شاید شناخته نشد و خسته و دل آزرده از بی‌مهری زمینیان به اهل آسمان پیوست. نویسنده‌ای که عشق به اهل بیت عصمت(ع) و به‌خصوص حضرت شمس‌الشموس(س) در آثارش موج می زد و محصول پژوهش‌های توان فرسا و ریاضت‌های طاقت سوزش را کریمانه در طبق اخلاص می‌گذاشت و در قالبی فاخر و نفیس تقدیم مخاطبان تشنه می‌کرد.

سعید تشکری نویسنده‌ای توانمند، پرکار و خستگی ناشناس بود. نویسنده‌ای که سالیان متمادی با سخت‌ترین بیماری‌های جسمی و عمیق‌ترین زخم‌های روحی، کنار آمده بود اما از نوشتن کناره نگرفته بود. نویسنده‌ای که دست از جان شسته بود و با نفس مقدس قلم زنده بود. نویسنده‌ای که آسمانی‌ترین آثارش را در سخت‌ترین شرایط و بیشترین محدودیت خلق کرد و از برگ برگ آثارش بال‌هایی برای پرواز تا آستان محبوب ساخت.

نویسنده‌ای که اگر نه در ایران این زمان که هر زمان در هر کجای جهان می‌بود، این‌ چنین دچار غربت و مظلومیت نمی‌شد. در جایگاهی بایسته می‌نشست و مراقبتی شایسته از او صورت می‌گرفت. هر زمان و مکانی که نه جهل و شعبده و عوام‌فریبی که علم و ادب و هنر فضیلت محسوب می‌شد و سرنوشت فضیلت دست رذیلت سپرده نمی‌شد.

اما مع الاسف، در دور و دیاری که سکه رایج جهل است و دانش و بینش مذموم، ستاره‌ها غریبانه افول می‌کنند و چراغ‌ها دچار غفلت یا مهاجرت می‌شوند وگرنه در سکوتی سنگین به خاموشی می‌گرایند. در دور و دیاری که بزرگان به بازی‌های کودکانه سیاست و قدرت مشغولند، کسانی متولی فرهنگ و ادب و هنر می‌شوند که خزف را از صدف باز نمی‌شناسند و سهل است که فقط سنگ و کلوخ را تکریم و تجلیل می‌کنند.

خوشا به سعادت سعید تشکری که رندانه رخت خویش از این ورطه بیرون کشید و در سایه‌سار میزبان آسمانی و امام مهربانی مأوا گزید.

طوبی له و حسن مآب

انتهای پیام/۱۱۰/