قایدی می‌توانست مثل طارمی به اروپا برود

به گزارش گروه ورزش خبرگزاری آنا، ماجرای ثبت گل‌های بزرگ بهتاش فریبا با پای چپش در بخش دوم برنامه گفت‌وگو محور «شب‌نشینی» بهتاش فریبا بازیکن پیشکسوت فوتبال ایران به‌عنوان مهمان با امیراحمدی به گفت‌وگو نشست.

فریبا گفت: در تایلند قهرمان آسیا شدیم. شروع بازی‌های رسمی در سطح آسیا بود با حشمت مهاجرانی و اصغر شرفی که مربیانم بودند در تایلند قهرمان آسیا شدیم. خیلی کار سختی بود به خصوص روز فینال که بارندگی‌های شدیدی بود. ظهر که داشتیم خودمان را آماده می‌کردیم باید کفش‌های 6 اسپوک می‌پوشیدیم و زیر آن واشر می‌گذاشتیم که سطح آن بالا بیاید و سر نخوریم. نیم ساعت قبل بازی باران بند آمد و وقتی رفتیم زمین را ببینیم خشک خشک بود و همه متعجب شده بودند.

وی تصریح کرد: علیدوستی، فرکی، میر شیبانی، اصغر صدری و غلام پیروانی از هم تیمی‌های من بودند. شاه غلام همیشه شیرین و با معرفت بود. در مسافرت برای مسابقات ملی اختلاف سنی وجود دارد و هرکس یک سنی دارد ولی در اردوهای جوانان همه همسن هستند و بسیاری از امور را به خاطر همسن بودن رعایت نمی‌کردیم. آقای مهاجرانی بزرگترین حسنش این بود که زمینه را فراهم می‌کرد بازیکنان رده جوانان برای ورود به رده بزرگسالان آماده و جذب شوند. در دوره ما هم 9 نفر از جوانان به جام جهانی رفتند.

فریبا افزود: قبل از اینکه به جام جهانی برویم باید انتخاب می‌شدیم. در سال 1988 که به جام جهانی رفتیم 18 تیم بودند و از آسیا و اقیانوسیه یک تیم به جام جهانی می‌رفت. کویت را بردیم و برای جام جهانی انتخاب شدیم. برای بازی برگشت با کویت مربی ما از جوانترها استفاده کرد شب قبل از مسابقه مربی تیم مقابل در مسابقه‌ای گفت مهاجرانی می خواهد به ما رکب بزند که می‌خواهد از جوانان استفاده کند. در آن بازی گل اول را ما خوردیم بعد من و خلیلی گل زدیم و بردیم اما مربی آنها بعد از برد با اخلاق حرفه‌ای خود به تیم ما بسیار تبریک گفت چون ما با تیم دوم تیم اول را در کویت بردیم.

وی ادامه داد: پست اصلی من هافبک بود. برای جام ریاست جمهوری با تیم پاس به کره جنوبی رفتیم. یک روز قبل از اولین بازی فرکی کشاله‌اش کش آمد و پست مهاجم خالی ماند و چون خیلی جاها ارتباط خوبی با مربی داشتیم من گفتم دوست دارم مهاجم بازی کنم و بررسی کردند و فردای آن مرا در پست مهاجم گذاشتند. بهترین بازی عمرم را در آن موقعیت داشتم و در آن دوره در همه بازی‌ها زیر 10 دقیقه به همه تیم‌ها گل زدم. یک گل هم به خود تیم کره زدم که ماندگار شد.

فوتبالیست قدیمی ایران اظهار کرد: هر آدمی اولین تجربه و شاکله زندگی‌اش در خانواده شکل می‌گیرد. من در یک خانواده بسیار پر جمعیت بزرگ شدم؛ 10 برادر و دو خواهر هستیم و پدرم فقط می‌توانست شکم خانواده را سیر کند برادر بزرگم بهزاد برای رسیدگی به امور درسی و اخلاقی نقش پدر را برای ما داشتند. به علاوه پدر و برادرم شانس آوردم که در 13 سالگی به زیر دست مربیانی رفتم که بسیار اخلاق مدار بودند و بین 50 تا 60 بازیکنی که به تیم ملی داده‌اند همگی اخلاق مدار هستند. این همه سال بازی کردم کلاً دو تا اخطار فوتبالی داشتم ولی دعوا در زمین بازی نداشتم این شانسم در زندگی‌ام هم تأثیرگذار بود.

فریبا گفت: خیلی تمرین می‌کردم؛ به شوت‌زن معروف بودم ابتدا به ساکن که نمی‌توان شوت‌زن بود، شاید 20 درصد آن به استعداد آدم برگردد اما 80 درصد آن اکتسابی است. در زمین راه‌آهن بازی می‌کردیم و بعد از غروب هم با یکی دو تا بازیکن در زمین می‌ماندیم و تمرین می‌کردیم.

وی درباره گلزنی‌های متعددش با پای چپ تصریح کرد: راست پا هستم اما 90 درصد گل‌هایم با پای چپ است. وقتی انتخاب رشته داشتم دو ماه برادرم نگذاشتند به تمرین بروم چون باید درس می‌خواندم. وقتی برگشتم مربی گفت من تیمم را بسته‌ام فقط یک نفر را برای گوشه چپ می‌خواستند و من در 15 روز پای چپم را تقویت کردم، سر تمرین‌ها مربی کفش پای راستم را در می‌آورد تا مجبور باشم فقط با پای چپم کار کنم.

این فوتبالیست پیشکسوت افزود: ابتدا در تیم راه‌آهن بودم بعد از آن تیم رفتم پاس و بعد استقلال. پاس در سال 55 حقوقش 2 هزار و 500 تومان بود و در ازای هر برد در هر بازی هزار تومان پاداش داشت. با همه بازیکنان استقلال خوب بودم چون من بازیکن بازی‌ساز تیم بودم. یک هافبک همیشه آرزو می‌کند مهاجمی پرسرعت مثل چنگیز داشته باشد. تیم ما در سال 60 یک دست بود و همه نفرات آن قوی بودند و با اکثر بچه‌ها جور بودیم. همیشه تیم یک دست نیست بلکه نقش مربی در این یک دست بودن مهم است. من هافبک نفوذی بودم؛ در همه سال‌هایی که بازی کردیم جزو گلزن‌ها بودم و رو به جلو رفتن را دوست دارم. حتماً کسی که شوت خوب می‌زند باید سر خوبی هم داشته باشد. با سرم گل‌های زیادی برای استقلال و تیم ملی زده‌ام.

این بازیکن برجسته استقلال گفت: سال 61 یک هیچ در دربی عقب بودیم. یک ربع مانده به پایان بازی روشن به زمین آمد و دو تا گل برای استقلال زدیم. هرچه گل به تیم‌های دیگر بزنیم جزو آمارمان نیست ولی اگر به پرسپولیس گل بزنیم جزو آمار است. برای پرسپولیس احترام قائلم چون همیشه عقیده دارم آدم باید به حریفش احترام بگذارد تا احترام را پس بگیرد.

فریبا در پاسخ به این سؤال که از بین علی پروین و ناصر حجازی شخصیت فوتبالی کدام یک بهتر است، تصریح کرد: از نظر شخصیت فوتبالی طبیعتاً باید بگویم ناصر حجازی ولی علی پروین هم خیلی بزرگ است و افتخار بازی با او را زیاد داشته‌ام. انتخاب سخت است ولی ناصر حجازی را انتخاب می کنم و نمی توانم بین مربیانم یکی را انتخاب کنم. شیوه مربیگری شان فرق داشت از نظر فنی حسن آقا به من نزدیک بود اما از نظر انگیزشی حشمت خان استاد بود. بزرگترین حسنش این بود که بازیکن را با انگیزه و هیجان بسیار زیادی به زمین می فرستد.

پیشکسوت تیم استقلال بیان کرد: کی روش و برانکو برای مملکت ما زیاد زحمت کشیدند. کی روش را از نظر فنی کاملاً تایید می‌کنم از نظر مسائل جانبی بازیکنان تیم ملی را کوچک می‌کرد و این کارش را دوست نداشتم اما درست کردن زمین چمن دهکده که سال‌ها بود خراب بود آن هم تحت فشارهای زیاد کاری ماندگار برای ما شد.

فریبا درباره دو ستاره سابق استقلال اظهار کرد: برای مهدی طارمی واقعاً خوشحالم؛ وقتی به تیم‌های بزرگ گل می‌زند و گلش بهترین گل‌های جام می‌شود به او افتخار می‌کنم. خیلی خوشحالم که به اروپا رفته ولی خیلی ناراحتم که مهدی قایدی به کشورهای عربی رفته است. اگر کمی سعه صدر داشت می‌توانست مثل طارمی به اروپا برود ولی حالا برای فصل بعد به اروپا می‌رود و باشگاه سود کمی از این نقل و انتقال می‌برد و همه سودها عاید تیم عربی می‌شود.

انتهای پیام/4048/