سهم برجام در رشد اقتصادی کشور چقدر است؟

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، برنامه جامع اقدام مشترک یا به اصطلاح برجام در روز سه‌شنبه 23 تیر 1394 (۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵) در وین اتریش بین ایران، اتحادیه اروپا و گروه ۱+۵ (چین، فرانسه، روسیه، انگلیس و آمریکا به علاوه آلمان) منعقد شد.

روحانی در مناظره‌های انتخاباتی وعده داده بود که توافقی جامع با طرف‌های غربی برای پایان تحریم‌ها انجام می‌دهد. او جمله‌ای معروف هم در مناظره‌ها بیان کرد مبنی بر اینکه باید «هم چرخ سانتریفیوژ بچرخد و هم چرخ اقتصاد».

قرار بر این بود که در توافق هسته‌ای ایران با 6 ابرقدرت جهان، تمام تحریم‌ها اعم از تحریم‌های سازمان ملل، آمریکا و کشورهای اروپایی برداشته شوند، اما آمریکا همه تحریم‌ها را تعلیق و ترامپ بعد از روی کارآمدن در کاخ سفید همه تحریم‌ها را با شدت بیشتری علیه ایران اعمال کرد. رهبر معظم انقلاب اسلامی بعد از تصویب برجام توسط مجلس شورای اسلامی، 9 شرط برای پذیرش توافق هسته‌ای به دولت اعلام کردند.

«تدارک تضمین‌های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلف طرف‌های مقابل»، «لزوم خروج دولت از برجام در صورت وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه‌ای توسط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات»، «آغاز انجام اقدامات بند ۴ و ۵ تنها به هنگام اعلامِ پایانِ پرونده موضوعات حال و گذشته (PMD) توسط آژانس»، «انعقاد قرارداد قطعی و مطمئن درباره طرح جایگزین کارخانه اراک و تضمین کافی برای اجرای نوسازی آن با حفظ هویت آب سنگین»، «آغاز معامله و تبادل اورانیوم غنی‌شده موجود در برابر کیک زرد در صورت انعقاد قرارداد مطمئن همراه با تضمین کافی»، «تهیه طرح و تمهیدات لازم برای توسعه صنعت انرژی اتمی که منتهی به ۱۹۰ هزار سو می‌شود»، «ساماندهی تحقیق و توسعه در ابعاد مختلف توسط سازمان انرژی اتمی در مقام اجرا»، «قراردادن متن مذاکرات به عنوان مرجع تفسیر در موارد ابهام برجام و مورد قبول نبودن موضع طرف مقابل» و «تشکیل یک یک هیئت قوی و آگاه و هوشمند برای رصد پیشرفت کارها و انجام تعهدات طرف مقابل و تحقق شروط ذکر شده» از جمله شروط رهبر معظم انقلاب برای پذیرش برجام بودند.

رئیس‌جمهور وعده داده بود که بعد از توافق هسته‌ای مشکلات اقتصادی همگی برطرف خواهند شد. حتی روحانی در سخنرانی‌های خود مدعی بود: «ما وقتی می‌گوییم باید تحریم های ظالمانه رفع شود بعضی ها چشمان شان زیاد نچرخد. تحریم های ظالمانه باید از بین بروند تا سرمایه بیاید و مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و حتی آب خوردن مردم حل شود.»

به همین علت برخی از شاخص‌های اصلی و مهم اقتصادی را مورد بررسی قرار دادیم تا مشخص شود بعد از برجام چه تغییرات اقتصادی در کشور رخ داده است.

بدهی دولت به بانک مرکزی:  در دی 1394 (آغاز برجام) بدهی دولت به بانک مرکزی 53 هزار و 720 میلیارد تومان بوده که در خرداد 1398 (جدیدترین آمار بانک مرکزی از این شاخص) به 347 هزار و 640 میلیارد تومان رسید.

نقدینگی: در دی ماه 1394 نقدینگی در حدود 949 هزار میلیارد تومان بود که در خرداد 1398 به رقم یک تریلیون و 979 هزار میلیارد تومان رسیده است.

نرخ تورم: نرخ تورم از 23 درصد سال 94 به 52/1 درصد هم (در اردیبهشت 98) بالغ شده است.

تورم مواد غذایی: تورم مواد غذایی از 59 درصد در سال 94 به 80 درصد در سال 99 افزایش یافت.

قدرت خرید: قدرت خرید مردم در سال 94 چیزی در حدود 30 درصد کاهش یافته بود که هم‌اکنون قدرت خرید مردم 100 درصد کاهش یافته است.

نرخ بیکاری:  نرخ بیکاری کشور در سال 94 حدود 10.3 درصد بود و در سال 98  به حدود 13 درصد رسیده است.

شاخص فلاکت: این شاخص به 53/2 درصد افزایش یافته که بالاترین عدد در 40 سال اخیر به شمار می‌رود.

شاخص ضریب جینی: ضریب جینی از 0/365 در سال 92 به  0/409 در سال 98 افزایش یافته است.

مسکن: قیمت مسکن در تهران طی سال 94 در حدود 4 میلیون و 218 هزار تومان در هر متر مربع بود ولی با افزایش ۷۷.۴ درصد به بیش از 23 میلیون تومان افزایش یافت.

خودرو: قیمت خودرو بیش از 300 درصد افزایش یافته است. به عنوان نمونه قیمت پراید در سال 92 نزدیک به 16 میلیون تومان بود ولی هم‌اکنون  به حدود 100 میلیون تومان رسیده است.

نرخ ارز: نرخ دلار در دی ماه سال 94 که برجام اجرایی شد معادل 3 هزار و 685 تومان بود، ولی امروز نزدیک به 28 هزار تومان است.

رشد اقتصادی: رشد اقتصادی کشور از سال 92 تا 97 صفر بود. بر اساس نتايج حساب‌های ملی فصلی مرکز آمار ایران بر مبنای سال پایه ١٣٩٠، نرخ رشد محصول ناخالص داخلی (به قیمت بازار) در سال ١٣٩٨، بدون نفت ٦. ٠- درصد و با نفت ٧- درصد بوده است.

تمام شاخص‌های اقتصادی و تجاری کشور بعد از برجام به‌ویژه از سال 97 به این سو روند منفی و رو به کاهش داشته است.

انتهای پیام/4106/4082/پ