ابوالقاسم سرحدی که بود؟

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا،  ابوالقاسم سرحدی‌زاده، سیاست‌مدار ایرانی، دبیرکل و بینان‌گذار حزب اسلامی کار، نماینده سه دوره مجلس شورای اسلامی و وزیر کار و امور اجتماعی در دولت دوم میرحسین موسوی بود. سرحدی‌زاده در سال ۱۳۲۴ در شهر تهران متولد شد.

شروع فعالیت های سیاسی و اسارت

او در خرداد سال ۴۲ به حزب ملل اسلامی پیوست. این حزب از اولین گروه‌های مبارز اسلامی با مشی مسلحانه در ایران بود که سال ۱۳۴۱ با رهبری و محوریت سید محمدکاظم موسوی بجنوردی فعالیت زیرزمینی خود را آغاز کرد. سرحدی‌زاده در زمان پیوستن به این تشکیلات کمتر از ۱۸ سال سن داشت و دو سال بعد در مهرماه ۱۳۴۴ بابت فعالیت در چارچوب همین تشکیلات به همراه ۵۴ نفر دیگر از اعضای حزب همچون محمدجواد حجتی کرمانی، جواد منصوری و عباس آقازمانی معروف به ابوشریف دستگیر شد. او سیزده سال از سال‌های جوانی را در زندان‌های رژیم شاه در اسارت بود.

پس از انقلاب

پس از انقلاب با تشکیل سپاه پاسداران بلافاصله همکاری‌اش را با این نهاد آغاز کرد. در همان زمان هم به‌دلیل اشراف به وضعیت زندان‌ها به خاطر سال‌های طولانی حبس در دوران رژیم سابق به ریاست شورای سرپرستی سازمان زندان‌ها رسید. عضویت در شورای سرپرستی و قائم مقامی بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی هم از دیگر تجربه‌های او بود. اما اوج حضور سرحدی‌زاده در رأس سیاست از سال ۶۲ آغاز شد؛ از جایی که احمد توکلی، وزیرکار و امور اجتماعی دولت وقت از سمت خود استعفا داد و میرحسین موسوی، نخست‌وزیر او را به‌عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی کرد. سرحدی‌زاده از آن تاریخ تا آغاز دولت سازندگی یعنی تابستان سال ۶۸ در این سمت باقی ماند. و تمام تلاش خود را برای بهبود زندگی کارگران صرف کرد. در زمان وزارت کار او بود که قانون کار با بیش از ۲۰۰ ماده پس از کشاکش‌های فراوان در سال ۱۳۶۹ به تصویب رسید. پایه‌گذاری بن‌های کارگری، خدمات رفاهی و برگزاری رسمی مراسم روز جهانی کارگر و تجلیل از کارگران نمونه نیز از ماحصل تلاش‌های سرحدی‌زاده در زمان وزارت کار است.  

سرحدی زاده همچنین نمایندگی ادوار مجلس سوم، پنجم و ششم را بر عهده داشت. او در دوران نمایندگی در مجلس ششم بر اثر سکته مغزی از ادامه فعالیت در مجلس بازماند.

او سال ۷۶ همزمان با تأسیس حزب اسلامی کار به‌عنوان اولین دبیرکل این تشکل سیاسی هم انتخاب شد اما بخش عمده سال‌های ۸۳ تا ۹۲ را در حاشیه سیاست و مدیریت کلان گذراند تا اینکه در مهرماه سال ۹۲ با حکمی که علی ربیعی، وزیر سابق کار به‌عنوان مشاور برای او صادر کرد، قدری بیشتر به حوزه سیاست نزدیک شد.

سرانجام

سرانجام پس از سال ها حضور در عرصه سیاست و فعالیت در امور اجرایی کشور در ۲۴ تیر ۱۳۹۹ خورشیدی در ۷۵ سالگی  چشم از جهان فروبست.

بدون شک خدمات ارزنده ایشان برای همیشه در نزد مردم شریف ایران به یادگار خواهد ماند.سابقه درخشان او، دلسوزی بی انتهایش برای کارگران این مرز و بوم، مشاور امین بودن برای وزرای بعد از خود در وزارت کار و امور اجتماعی بدون هیچ چشمداشتی و در نهایت همه و همه خوبی هایش به بازماندگان و یارانش این اطمینان را می دهد که هم اکنون گل جانش در محضر خداوند عطرافشان است.

انتهای پیام/