در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
المیادین:
«معامله قرن» آمریکایی‌ها شکست خورد/ طرح جایگزینی وجود دارد؟
یک رسانه لبنانی در گزارشی نوشت: واضح بود قدرت بازدارنده فلسطینیان در مقابل «معامله قرن»، آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها را مجبور کند به نقشه جایگزین روی آورند؛ طرحی که هدف آن تنها الحاق شهرک‌های صهیونیست‌نشین به سرزمین‌های اشغالی است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، المیادین در گزارشی نوشت: مخالفت فلسطینیان با طرح موسوم به «معامله قرن» و حمایت‌های مجامع جهانی از آن باعث شد تا آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها مجبور شوند به طرح جایگزین روی آورند؛ یعنی الحاق شهرک‌های صهیونیست‌نشین کرانه باختری را به اسرائیل دنبال کنند و دیگر مناطق را به حال خود رها کنند.
بیشتر بخوانید:
الحاق دره اردن منطقه حائل امنیتی برای دفاع از اسرائیل در برابر ایران ایجاد می‌کند
طبق این گزارش، شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی گزارش کرد: بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل پیامی را درباره طرح الحاق کرانه باختری به‌وسیله یوسی کوهن، رئیس موساد و عبدالله دوم، پادشاه اردن به محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین تحویل داد و تأکید کرد که این طرح شامل الحاق دو یا سه شهرک صهیونیست‌نشین به اراضی اشغالی است.
شبکه ۱۲ تلویزیون رژیم صهیونیستی احتمال داد دو شهرک ذکر شده در نامه نتانیاهو، شهرک‌های «گوش عتصیون» در جنوب بیت‌لحم و «معالیه أدومیم» در شرق قدس باشند.
بنیامین نتانیاهو و محمود عباس
به‌نوشته المیادین، طرح جایگزینی که ارائه شده در حالی است که آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها بر روی طرح الحاق شرط‌بندی کرده و مدعی بودند با آن می‌توانند بر منطقه تأثیر بگذارند. در کشورهای بزرگ طرح‌ها در مدت یک ساعت یا یک سال به وجود نمی‌آیند و حتی برخی طرح‌ها و نقشه‌ها ده‌ها سال محرمانه باقی می‌ماند تا اوضاع و زمینه‌های اجرای موفقش فراهم شود. طبعاً زمان انتظار و زمینه‌های فراهم شدن موقعیت با حجم نقشه تناسب دارند و محال است از رخدادی تأثیر بپذیرند.
المیادین می‌نویسد: از این منظر طرحی که نام «معامله قرن» بر آن گذاشته شده، از حجم و تأثیرگذاری‌ای برخوردار است که با توجه به سال‌ها مقدمه‌چینی، در برابر حوادث مقاوم باشد؛ زیرا آن‌ها می‌خواهند چهره منطقه و شاید جهان را تغییر دهند. با وجود این، تحلیل‌های زیادی بر نقشه صهیونیستی-آمریکایی انجام شد تا سؤالات و ابهامات کمی باقی بماند، ازجمله اینکه نقشه با توجه به قدرت بازدارنده طرف مقابل چه تغییر مسیری داشته باشد.
در این گزارش آمده است: نکته قابل توجه این است که مطرح شدن عمومی «معامله قرن» پس از طرح موسوم به «بهار عربی» رخ داد، به طوری که بعداً مشخص شد هدف این طرح و سبک کارکرد آن در راستای ادامه طرح قبلی است. هر دو طرف یک هدف اصلی داشتند و آن چند دسته کردن منطقه و مشخص کردن اینکه در برابر «معامله قرن» چه میزان مخالف وجود دارد.
محمود عباس و دونالد ترامپ
المیادین نوشت: برای اینکه موفقیت طرح بهار عربی تضمین شود و هدف اصلی قابل پیش‌بینی نباشد، از کشورهای «مغرب عربی» (مجموعه کشورهای آفریقایی مراکش، الجزایر، تونس، لیبی، موریتانی و سرزمین مورد مناقشه صحرای غربی) آغاز شد، ولی نگاهش به سوریه، لبنان و ایران بود و قصد داشت این حکومت‌ها را به سرعت سرنگون کند. آن‌ها تئوری توطئه را در تونس و مصر کلید زدند و خواستند در سوریه پیاده‌سازی کنند که با ایستادگی مردمشان مواجه شدند و ایران و حزب‌الله فوری به حمایت دمشق شتافتند و تحرکات دیپلماتیک، سیاسی و حتی نظامی انجام که درنهایت باعث شد نخستین نقشه آمریکایی‌ها با شکست مواجه شود. شکست به این دلیل بود که مبنای توطئه و در رأس اولویت‌های اسرائیل سرنگون کردن حکومت دمشق بود که محقق نشد.
به‌نوشته المیادین، همه می‌دانند در لبنان احزاب و شخصیت‌های زیادی منتظر سقوط سوریه بودند و در این راستا کار می‌کردند. این توطئه شکست خورد تا معامله‌ای مرده متولد شود، ولی آمریکایی‌ها مدعی مفید بودن آن شدند و پایان کار در سوریه را راضی‌کننده ارزیابی کردند. از وقتی آمریکایی‌ها راضی شدند که طرحشان با شکست مواجه شده است، نقشه جایگزین را موسوم به «معامله قرن» مطرح و حتی بخشی از آن را اجرایی کردند تا اینکه اسرائیلی‌ها ترغیب شدند از تصمیم خود برای الحاق کرانه باختری و دره اردن به این رژیم خبر دهند؛ اقدامی که می‌تواند به‌عنوان بخشی از وطن جایگزین فلسطینیان باشد.
اجرای «معامله قرن» می‌توانست تأثیر مثبتی بر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا داشته باشد که با ایستادگی فلسطینیان و جبهه مقاومت با شکست مواجه شد.
المیادین نوشت: فلسطینیان، جبهه مقاومت و بسیاری از کشورهای جهان با طرح آمریکایی-اسرائیلی مخالفت کردند و حتی شرکای اروپایی آمریکا مخالف آن بودند. شاید بتوان گفت این طرح ناشی از برداشت غلط حکام عرب و تشکیلاتشان بود که توانستند آمریکا را برای اجرای چنین طرحی ترغیب کنند و مواضع اردن و حتی تشکیلات خودگردان فلسطین را بخرند. در هر صورت بعید است فلسطین و اردن بتوانند در این مسیر گام مشترک بردارند، زیرا سرنوشت اردنی‌ها همچون ریگ‌های روان با تغییرات منطقه‌ای تغییر می‌کند و این فلسطینیان هستند که دست برتر را در تعیین سرنوشت خود دارند.
انتهای پیام/4106/4033/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
