آثار تقوا؛ حل مشکلات و آسانی دشواری‌ها

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ خداوند برای کسی که تقوای الهی داشته باشد، راه برون‌رفت از مشکلات را باز می‌کند. این یک وعده تخلف‌ناپذیر الهی است که قرآن کریم از آن خبر می‌دهد: وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا (طلاق/۲) 
و هر کس تقوای الهی داشته باشد، خداوند راه خروجی برای او فراهم می‌کند.

و نیز می‌فرماید: وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مِنْ أَمْرِهِ یُسْرًا (طلاق/۴) و هر کس تقوای الهی داشته باشد، خداوند کارش را بر او آسان می‌سازد. 

 با پشتوانه تقوا، می‌توان در راه‌های دشوار حرکت کرد و مشکلات را به زانو درآورد.

از امیرالمؤمنین (علیه‌الصّلاةوالسّلام) در نهج البلاغه نقل است: «فَمَنْ أَخَذَ بِالتَّقْوَى عَزَبَتْ عَنْهُ الشَّدَائِدُ بَعْدَ دُنُوِّهَا،» هر کس تقوا را برای خودش جاده‌ عمل قرار داد و متقی شد، شداید زندگی اگر نزدیک او هم رسیده باشد، از او دور خواهد شد. 

«وَ احْلَوْلَتْ لَهُ الْأُمُورُ بَعْدَ مَرَارَتِها» تلخی‌های زندگی برای او شیرین خواهد شد. «وَ انْفَرَجَتْ عَنْهُ الْأَمْوَاجُ بَعْدَ تَرَاكُمِهَا» امواج توفنده شداید زندگی، بعد از آن‌که متراکم شده باشند، از او دور خواهند شد و او بر امواج سوار خواهد شد. «وَ أَسْهَلَتْ لَهُ الصِّعَابُ بَعْدَ انْصَابِهَا،»(خطبه ۱۹۸) دشواری‌ها و سختی‌های زندگی بعد از آن‌که به سخت‌ترین مرحله رسیده باشد برای او آسان خواهد شد.

2 نوع سختی:

سختی‌ها گاهی از ناحیه دشمنان خارجی است و گاهی از دشمن درونی.

تقوا و سختی‌هایی که دشمنان خارجی به وجود می‌آورند

تقوا اجازه نمی‌دهد که مقابل فشار دشمنان، تسلیم شد و تن به ذلت داد.

به فرمایش قرآن کریم: دشمنان باید در شما غلظت بیابند نه ذلت و تسلیم. وَلْیَجِدُوا فِیکُمْ غِلْظَةً ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ (توبه/۱۲۳)  یعنی آنها (دشمنان)باید در شما شدّت و قدرت، احساس کنند و بدانید خداوند با پرهیزگاران است.

تقوای الهی و رعایت دستورات اسلام  حکم می‌کند که مقابل سختی‌ها و شدت‌هایی که زورگویی دشمنان و قدرت‌های جهانی ایجاد می‌کنند؛ علم، فناوری پیشرفته‌، مهارت سیاسی و قدرت همه‌جانبه لازم است.

قرآن کریم دستور داده است: وَأَعِدُّوا لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکُمْ وَآخَرِینَ مِن دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ ۚ وَمَا تُنفِقُوا مِن شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنتُمْ لَا تُظْلَمُونَ (انفال/۶۰) 

برای مقابله با آنها [= دشمنان]، هر چه در توان دارید از نیرو و از اسب‌های ورزیده آماده سازید تا به وسیله آن، دشمن خدا و دشمن (شناخته شده) خویش را بترسانید! و دشمنان دیگری غیر از اینها که شما آنها را (به علت نفاقشان) نمی‌شناسید و خدا آنها را می‌شناسد و هرچه در راه خدا (و تقویت اسلام) انفاق کنید، بی کم و کاست به شما بازگردانده می‌شود و به شما ستم نخواهد شد. 

ملت ایران در انقلاب اسلامی، تقوای الهی را رعایت کرد؛ در دفاع از انقلاب و از کشور و از اصالت‌های اسلامی و ملی‌، تقوای الهی را رعایت کرد و به همان نسبت عزیز است. 

عزت و اقتدار و عظمت ملت ایران در چشم مردم دنیا و دولت‌ها و حتّی دشمنانش با اکثر کشورهای اسلامی قابل مقایسه نیست؛ این به خاطر تقواست و البته هرچه کمبود هست، به‌دلیل بی‌تقوایی است.

تقوا و مشکلاتی که دشمن درونی منشأ آن است

 از رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله نقل شده  است: أعدى عَدوِّكَ نَفسُكَ الَّتي بَينَ جَنبَيكَ .[. تنبيه الخواطر۱/۲۵۹.] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: دشمن‌ترين دشمن تو، نفسى است كه ميان دو پهلويت قرار دارد.

منشأ عمده مشکلات، دشمن‌ترین دشمنان یعنی دشمن درونی است. 
دشمن به دشمن آن نپسندد که بى‌خرد 
 با نفس خود کند به مراد هواى خویش‌
(سعدی ، مواعظ، غزلیات)

 دشمن درونی عبارت است از بی‌انگیزگی، ناامیدی، بی‌حالی، بی‌نشاطی‌، تنبلی. 
 بد عمل کردن، به وقت عمل نکردن، دشمن را اشتباه گرفتن، دوست را دشمن و دشمن را دوست گرفتن، سیاست‌های غلط، سیاست‌های بد، رفتارهای بد، اختلافات گوناگونِ بی‌وجه، اقدام نکردن و تنگ‌نظری، اینها دشمنان داخلی ماست.

 در دعاها از این امور به خدا پناه برده می‌شود. اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ وَ الْهَرَمِ وَ الْجُبْنِ وَ الْبُخْلِ وَ الْغَفْلَةِ وَ الْقَسْوَةِ وَ الْفَتْرَةِ وَ الْمَسْكَنَةِ وَ أَعُوذُ بِكَ يَا رَبِّ مِنْ نَفْسٍ لَا تَشْبَعُ.( الكافي،شیخ کلینی ج‏۲ ص ۵۸۶؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی ج‏۸۴ ص ۲۷۱ )  بار خدايا! به تو پناه می‌برم از تنبلى و پيرى و ترسناكى و بخل و غفلت و سخت دلى و سستى و زبونى و به تو پناه می‌برم پروردگارا از نفسی كه سيرى ندارد.

تقوا و جهاد با نفس تنها راه حل مشکلاتی که منشاء آن دشمن درونی است

پیامبر عظیم‌الشّأن اسلام که معلّم بشر از اوّلین و آخرین بود و ملائکه از حکمت او استفاده می‌کردند و دل مبارک او برترین جایگاه وحی الهی بود به جوانان زمان خود که از جنگ برگشته بودند، فرمودند: «مَرْحَباً بِقَوْمٍ قَضَوُا اَلْجِهَادَ اَلْأَصْغَرَ وَ بَقِيَ اَلْجِهَادُ اَلْأَكْبَرُ قِيلَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ مَا اَلْجِهَادُ اَلْأَكْبَرُ قَالَ جِهَادُ اَلنَّفْسِ.» (الکافی,  جلد۵,  صفحه۱۲)

جهاد کوچک‌تر را گذراندید، حال نوبت جهاد بزرگ‌تر است؛ جهاد با نفس، جهاد در میدان‌های تار، نه میدان‌های شفّاف. جنگ، میدان شفّاف است. دشمن در آن سو است، خودی در این سو. دشمن، شناخته شده است؛ خودی هم شناخته شده است. ابزار دشمن هم معلوم است؛ نقشه‌ دشمن هم قابل حدس است. آسان‌ترین جنگ با دشمن، آن‌جاست.

 نگویید آن‌جا جان در خطر است. در همه‌ جهادها، جان در خطر است. وانگهی، جان همیشه عزیزترین چیزی نیست که انسان می‌دهد. انسان‌هایی هستند که روزی صدر بار آرزوی مرگ می‌کنند. گذشت‌هایی وجود دارد، بالاتر از گذشت جان. زحمت‌هایی وجود دارد، بالاتر از زحمتِ دادنِ جان. پیامبر فرمود «حال نوبتِ جهاد اکبر است.» و جهاد اکبر در دوران پیامبر، جهادی بسیار دشوار بود.

امان‌الله علیمرادی نماینده مردم استان کرمان در مجلس خبرگان رهبری و رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد رفسنجان

انتهای پیام/4062/