توصیه‌های یک خبرنگار مبتلا به کرونا: به جای وحشت، مقابله کنید.

به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، مهتاب مظفری که اخیرا به ویروس کرونا مبتلا شده و بهبود یافته است روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار آنا افزود : اواخر اسفند، روزهایی که در تکاپوی تهیه خبر و گزارش و تسویه حساب با ادارات گیر افتاده بودم و شیوع بیماری کرونا هم شده بود، ناگهان متوجه شدم که بیمار شدم.

وی با بیان اینکه برای تهیه یک گزارش مردمی در باره کرونا هم مجبور شد به جاهای مختلف از جمله هایپرمارکت‌ها برود و از مشتریان و مدیر فروشگاه مصاحبه بگیرد ، گفت : باید برای تکمیل گزارشم از دست فروش‌ها ، اغذیه فروشی‌ها و فست فودها، رستوران دارها و افرادی دیگری در مشاغل مختلف مصاحبه می گرفتم .

این خبرنگار توضیح داد : البته بیشتر دوستان توصیه می‌کردند گفت و گوها را تلفنی بگیرم اما جز چند مورد ، بقیه مصاحبه ها را مجبور شدم به صورت حضوری انجام دهم و در این میان با اینکه تمامی نکات بهداشتی را رعایت و از تماس مستقیم با افراد و اشیاء پرهیز می‌کردم ، اما سرانجام به کرونا مبتلا شدم.

وی گفت : نخستین شبی که تب و لرز و دردهای عضلانی به سراغم آمد ،حسابی ترسیدم و یکه خوردم، اما به تدریج با آن کنار آمدم، از آخرین باری که آنفلوانزا گرفته بودم زمان زیادی نمی‌گذشت و تصور می‌کردم که کرونا نمی‌تواند خیلی از آنفلوانزاهای زمستانی سخت‌تر باشد.

مظفری با اشاره به اینکه خشکی گلو و تشنگی مفرط ، لحظه‌ای رهایش نمی‌کرد ، گفت : اما هیچ میلی به خوردن غذا نداشتم، تب بالا و خشکی گلو حتی در نیمه‌های شب باعث می‌شد از خواب بیدار شوم و مجبور می شدم مقدار زیادی آب بنوشم.

وی با اظهار این که حس بویایی اش را به طور کامل از دست داده بود و هنوز بو و طعم غذاها را احساس نمی‌کند ، یادآور شد: درد کلیه‌ها ، پهلو و کمر و تکرر ادرار از دیگر عوارض این بیماری است که بعد از هفته اول به سراغم آمد، بعد از آن هم مشکلات گوارشی اعم از نفخ معده و تهوع و اسهال که اشتهایم را به صفر رسانده بود، انگار این بیماری از سر انسان وارد و بعد از طی طریق در اندام‌های داخلی بدن، از دستگاه گوارش خارج می‌شود.

خبرنگار مازندرانی با اشاره به اینکه ریه‌هایش در طول بیماری سالم ماند و درگیر نشد، گفت : البته من از ترس آلودگی بیشتر به بیمارستان مراجعه نکردم و آزمایش سی تی اسکن انجام ندادم تا ببینم ریه‌هایم آسیب دیده یا نه، اما از علائم تنفسی و دم و بازدم‌های عمیقی که روزانه انجام می‌دادم حدس می‌زدم که ریه از خطر عفونت در امان مانده است.

این خبرنگار ادامه داد: بعد از ۲ هفته،  بی‌حالی، سستی و افت فشار، گریز ناپذیر است اما  با برگشتن احساس گرسنگی سعی کردم قوای از دست رفته را جبران کنم.

وی گفت: جالب است بدانید که در طول مدت بیماری، در اتاق قرنطینه نبودم و کسی از من پرستاری نمی‌کرد، بلکه فقط در قرنطینه خانگی به سر می بردم و

به عنوان مادر و همسر خانواده، تمام کارهای منزل را با رعایت نکات بهداشتی انجام می‌دادم.

این خبرنگار با بیان اینکه اعضای خانواده‌اش خود را آماده کرده بودند که نفر بعدی ابتلا به این بیماری باشند ، افزود : اما همسرم مبتلا نشد و ابتلای پسرم به کرونا در حد گلودرد بود.

این خبرنگار یادآور شد: در هر صورت حفظ خون‌سردی، استحمام روزانه، خوردن سوپ و مایعات فراوان و نوشیدن انواع دمنوش‌ها از قبیل دمنوش آویشن، اکالیپتوس، پونه کوهی، سیاه دانه با عسل و بخور آویشن و شلغم برای کمک به کاهش علائم بیماری و بهبود آن توصیه می‌شود که البته تجربه شخصی من است.

وی با بیان اینکه کرونا به شدت سیستم عصبی انسان را درگیر می‌کند، افزود: یک نوع حس بی‌قراری، بی‌خوابی و فشارهای مزمن عصبی در طول شبانه روز با بیمار همراه است که به تدریج فروکش می‌کند.

مظفری گفت : امیدوارم که هیچ کس به کرونا مبتلا نشود ولی پیشنهاد می‌کنم اگر کسی به کرونا مبتلا شد به جای خوردن قرص‌های مسکن و آرام‌بخش، به  گوش دادن به موسیقی ملایم، خواندن کتاب و دیدن فیلم و برنامه‌های مفرح تلویزیونی بپردازد چون خودم در تمام طول مدت بیماری و با وجود داشتن تب و سردردهای شدید، حتی یک قرص مسکن نخوردم.

وی افزود : ناگفته نماند که تجربه دیگر بیماران کرونایی که بهبود یافته بودند هم به من کمک کرد تا دوران بیماری را سپری کنم.