در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
گزارش آنا از جشنواره فیلم فجر و حواشی آن؛
بی‌تدبیری‌ها کمر جشنواره فیلم فجر را خم کرد/ حرمت امامزاده به متولی است و اعتبار جشنواره به تدبیر صاحبان آن!
به نظر می‌رسد متولیان جشنواره فیلم فجر امسال، اراده و توانی برای حرمت‌گذاری به این رویداد مهم نداشتند.
به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر به عنوان مهم‌ترین رویداد سینمایی و یکی از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی سالانه کشور به پایان رسید.
معمولاً از اولین ساعات پس از برگزاری اختتامیه سیل اظهارنظرها، اعتراض‌ها و استقبال‌ها درباره نتایج داوری در رسانه‌ها منتشر می‌شود. این یک روند هرساله است که با پایان هر دوره، از جشنواره تصمیمات هیئت داوران و روند برگزاری جشنواره در محک نقد و بررسی رسانه‌ها و اهالی فرهنگ و هنر قرار گیرد. هرچند این نقدها و خبرسازی‌ها شدت و ضعف دارد و هر سال به یک اندازه نیست.
به عنوان مثال سال گذشته به خاطر کیفیت بالای بخش عمده‌ای از آثار و بازی‌ها که فاصله قابل‌توجهی با فیلم‌های معمولی جشنواره داشت، دست داوران در انتخاب بهترین‌ها بازتر بود. این شرایط باعث شد تا برگزیدگان جشنواره به‌ویژه در حوزه بازیگری با کمترین چالش از سوی رسانه‌ها و صاحبان اثر مواجه شود.
امسال اما در روزهای میانی جشنواره مشخص شد که فیلم‌های این دوره از هر لحاظ فاصله زیادی با آثار سال گذشته دارند. در چنین شرایطی این پیش‌بینی شکل گرفت که انتخاب‌های امسال نتواند نظر مخاطبان و منتقدان را جلب کند. حدسی که دیشب رنگ واقعیت گرفت.
اما این همه ماجرا نیست. بی‌تدبیری و به نوعی بی‌انصافی هیئت داوران جشنواره فیلم فجر در معرفی پیمان معادی به عنوان نامزد و در نهایت برگزیده بهترین بازیگر نقش اول مرد باعث تعجب همگان شد. بازیگر فیلم «درخت گردو»ی محمدحسین مهدویان پیش از آغاز جشنواره گفته بود دیگر حال و دلی برای حضور در چنین رویدادهایی ندارد.
او که در جریان برگزاری جشنواره در ایران نبود، هیچ گاه از این موضع خود به صورت رسمی یا تلویحی عقب‌نشینی نکرد. با این حال در جریان نشست خبری فیلم «درخت گردو» به صورت تلفنی با اهالی رسانه و عوامل فیلم صحبت کرد. ضمن این که در همان جلسه مهران مدیری نیز از احتمال حضور معادی در مراسم اختتامیه گفت.
با توجه به بازی درخشان معادی در فیلم «درخت گردو» اغلب منتقدان و مخاطبان شانس گرفتن سیمرغ برای او را بالا می‌دانستند؛ اما معادی رقبای قدری چون امیر جدیدی (روز صفر)، فرامرز قریبیان (خروج) و جواد عزتی (شنای پروانه) نیز داشت. رقبایی که بر خلاف معادی از تحریم و کناره‌گیری نگفته بودند. این بازیگران علاوه بر بازی‌های عالی در آثار امسال خود، با تکیه بر یک رفتار حرفه‌ای در نشست‌های خبری جشنواره نیز حاضر شده و پاسخگوی پرسش‌های خبرنگراران بودند.
در شب اختتامیه و با اهدای سیمرغ بلورین به پیمان معادی مشخص شد که در جشنواره فیلم فجر بیش و پیش از آن که قانون و آیین‌نامه غلبه داشته باشد، مصلحت‌سنجی‌های بی‌مورد حرف اول را می‌زند. این موضوع در مماشات با تأخیر فیلم «خورشید» مجید مجیدی و آماده نبودن آن نیز به شکلی دیگر منعکس شد. تأخیری که بسیاری از ناظران از آن به عنوان یک دوپینگ و رانت سینمایی یاد کردند.
مجیدی در نشست رسانه‌ای فیلم «خورشید»، ضمن پذیرش این موضوع گفت که تأخیر در رساندن اثر یک امر معمول در جشنواره فیلم فجر است و مهم این است که حضور «خورشید» تنور جشنواره امسال را گرم می‌کند. توجیهی که اگرچه صادقانه و صریح بیان شد اما چیزی از این انحراف به ظاهر ساده کم نمی‌کند.
فرش قرمز در سالی نبود که باید می‌بود!
در کنار این دو موضوع، باید به یک بی‌تدبیری دیگر از عوامل جشنواره نیز اشاره کرد. امسال بیش از هر دوره دیگر، حساسیت روی میزان و کیفیت حضور هنرمندان و بازیگران بیشتر شده بود. به این ترتیب لازم بود تا برگزارکنندگان جشنواره سی و هشتم از تمام توان و ابزارهای خود برای انعکاس حضور هنرمندان و صاحبان آثار در جشنواره استفاده کنند.
حضور عوامل فیلم در مراسم فرش قرمز جشنواره فیلم فجر از رویدادهایی بود که هر ساله عامل خبرساز می‌شد. شاید تنها کارکرد مثبت این بخش که بیشتر حالتی سمبلبک و به زعم برخی تجملی داشت، ایجاد یک پوسته تصویری بیرونی از حضور هنرمندان در این رویداد فرهنگی بود. معمولاً از نگاه مخاطبانی که امکان تماشای همه آثار جشنواره را نداشتند، تعداد و وزن هنرمندانی که در جشنواره فیلم فجر حضور داشتند، با مرور اخبار و تصاویر این بخش مشخص می‌شد.
با توجه به وقایع تلخ دی ماه، دبیرخانه جشنواره امسال تصمیم گرفت از برخی برنامه‌های معمول نظیر آیین افتتاحیه صرف نظر کند؛ اما به نظر می‌رسد برگزاری مراسم فرش قرمز می‌توانست بخشی از فضای روانی شکل‌گرفته مبنی بر حضور کم رنگ هنرمندان و سیاست برجسته‌سازی گزینه انصراف و تحریم را خنثی کند.
این بی‌تدبیری‌ها بیش از هرچیز اعتبار جشنواره فیلم فجر را تضعیف خواهد کرد. اعتباری که ناشی از پشتوانه و تجربه چهار دهه برگزاری است.
چنین اعتباری نیاز به مراقبت و حرمت‌گذاری دارد؛ اما نباید فراموش کرد که حرمت امامزاده با متولی آن است. به نظر می‌رسد متولیان جشنواره فیلم فجر امسال، اراده و توانی برای حرمت‌گذاری به این رویداد مهم نداشتند. درنتیجه، عزلت‌نشینان خودخواسته در صدر نشستند و قدر دیدند، اما هنرمندان خودساخته و دغدغه‌مندان دلسوخته به حاشیه رفتند.
انتهای پیام/4104/پ
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
