این بار برنامه‌ها رأی می‌آورند/ اشتغال و معیشت در رأس خواسته‌ها

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری آنا، امروز 19 بهمن‌ماه است و تا انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی کمتر از یک ماه زمان باقی است.

بر اساس زمان‌بندی شورای نگهبان هنوز زمان شروع تبلیغات برای کاندیداها آغاز نشده است؛ اما مردمی که باید از میان تمام نامزدها چند نفری را انتخاب کرده و به‌عنوان نماینده به مجلس شورای اسلامی بفرستند، قطعاً ملاک‌هایی برای خود دارند که این موضوع ارتباطی به زمان‌بندی مشخص‌شده از سوی شورای نگهبان ندارد. مردم حرف‌ها و انتظاراتی از نامزدهای انتخابات مجلس و گله‌هایی از نمایندگان فعلی‌شان در مجلس دارند.

این بار به‌جای آنکه تریبون را برای نامزدها آماده کنیم تا خود را معرفی کنند، تریبون را در اختیار مردمی قرار دادیم که می‌خواهند نامزد موردنظر خود را به مجلس بفرستند؛ شاید که نامزدها پس از شنیدن حرف دل مردم به این فکر کنند که اگر توان برآورده کردن خواست مردم را ندارند، پای در این رقابت نگذارند. بهترین مکان برای انجام این مصاحبه میدان بهارستان است به همین دلیل برای رسیدن به این مکان مترو را انتخاب کردم.

در طول مسیر به حرف‌هایی که ممکن بود از مردم بشنوم، فکر می‌کردم و حتی جواب‌هایی که به سؤالاتم می‌دادند نیز برایم تقریباً مشخص بود، سال‌هاست اقتصاد مشکل اصلی مردم است که اگر این‌گونه نبود مقام معظم رهبری به این مهم تأکید نمی‌کردند. مثلاً برای همین سال 98 ایشان چندین بار در سخنانشان مسائل اقتصادی کشور را به مسئولان گوشزد کرده‌اند که نمونه بارزش موضوع قوی‌سازی اقتصاد است.

شاید این سؤال را از مردم مطرح کنم که پیشنهادشان برای قوی‌سازی اقتصاد چیست؟ اما نه! مردم مسئله اصلی‌شان معیشت است. شاید بخواهند در این مورد صحبت کنند و قطعاً از مسئولان توقع دارند در کوتاه‌مدت فکری به حال معیشت کنند و در بلندمدت شرایط اقتصادی را بهبود ببخشند.در همین افکار بودم که بلندگوی مترو اعلام کرد: «ایستگاه بهارستان».

از ایستگاه خارج شدم و با یک سؤال مشخص به سراغ مردمی رفتم که قرار است کمتر از یک ماه دیگر نمایندگان خود را برای مجلس شورای اسلامی انتخاب کنند: «ملاک شما برای انتخاب نمایندگان مجلس یازدهم چیست؟»

* بهبود وضع معیشت اولویت اصلی نمایندگان

خانم میان‌سالی که از ایستگاه مترو در حال خارج شدن بود اولین مصاحبه‌شونده من بود با اینکه عجله داشت اما چند دقیقه‌ای با من گفت‌وگو کرد. معلمی بازنشسته که از وضعیت معیشتش گله داشت، می‌گفت: سال‌هاست که به تعلیم و تربیت بچه‌ها پرداخته است و اکنون که وقت استراحتش رسیده باز مجبور است به دلیل شرایط بد اقتصادی کار کند. حرف آخر را همین اول زد: من با نظام مشکلی ندارم، من عاشق رهبرم هستم اما از مسئولان دولت و مجلس گله دارم.

هر بار عده‌ای می‌آیند و شعارهای فریبنده می‌دهند که می‌توانیم برای اقتصاد کشور کار کنیم و موجب پیشرفت اقتصادی کشور شویم اما همین که وارد مجلس می‌شوند تمام شعارهای خود و وعده‌هایی را که داده‌اند، فراموش می‌کنند. مردم از بازی‌های سیاسی خسته‌اند. من به‌شخصه به کسی رأی خواهم داد که برای بهبود وضعیت معیشت مردم برنامه مشخصی داشته باشد.

یکی از وظیفه نمایندگان مجلس نظارت بر عملکرد دولت است، سؤال من از نمایندگان این است که در 4 سال گذشته با اینکه می‌دیدند دولت قانون را رعایت نمی‌کند و شرایط اقتصادی کشور را بحرانی کرده است چرا به وظیفه خود عمل نکردند... . صدایش رفته‌رفته بالا می‌آمد که این موضوع موجب جلب‌توجه دیگران هم شد، اطرافمان شلوغ شد و صداها در هم می‌پیچید. از مردم تقاضا کردم که به این همهمه خاتمه دهند و نوبت به‌ نوبت صحبت کنند. به نظر می‌رسید که موضوع مصاحبه را متوجه شده‌اند و این کار من را راحت کرده بود.

* اشتغال و بهبود فضای کسب‌وکار در رأس برنامه‌ها

مرد جوانی که کلاه کاسکت موتورسواری به همراه داشت جلو آمد؛ صدایش را صاف کرد و گفت؛ به‌تازگی مدرک کارشناسی ارشد اقتصاد را دریافت کرده است و خود را برای کنکور دکتری آماده می‌کند اما با این مدرک تحصیلی نتوانسته است کاری جز مسافرکشی با موتور سیلکت برای خود دست‌وپا کند.

این مرد جوان ادامه داد: در حال حاضر تعداد فارغ‌التحصیلان دانشگاهی بسیار بیشتر از میزان شغل‌های موردنیاز در جامعه است به همین دلیل باید خودمان دست‌به‌کار شویم و برای خود شغل دست‌وپا کنیم؛ اما ایجاد شغل نیاز به سرمایه و حمایت دولتی دارد.

در حال حاضر شاخص فضای کسب‌وکار در کشور مناسب نیست و در سال‌های اخیر نیز این شاخص بدتر شده است. هرچند وظیفه نمایندگان مجلس کار اجرایی نیست اما می‌توانند با وضع قوانین با حذف برخی از قوانین زائد به بهبود این شرایط کمک کنند. به همین دلیل من سعی می‌کنم فقط به کسانی رأی دهم که اقتصاد خوانده باشند و شرایط اقتصادی کشور را بفهمند.

* به‌جای نگاه به اسامی به برنامه‌ها نگاه می‌کنیم

پیرمرد دست‌فروشی با کلی خرت‌وپرت در دستش جلو آمد گفت: پسرم من سؤالم از تو این است که آیا با 70 سال سن باید برای امرارمعاش خانواده‌ام دست‌فروشی کنم؟ اگر شناسنامه من را نگاه کنی می‌بینی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در تمام انتخابات‌ها شرکت کرده‌ام؛ اما کمتر کسانی بودند که در طول این دوره حرفشان با عملشان یکی بود. من توقع دارم از نمایندگانی که به مجلس می‌روند نماینده واقعی مردم باشند نه نماینده دولت‌ها. من باز در این دوره در انتخابات شرکت می‌کنم زیرا به نظام علاقه دارم اما این بار به و فهرست‌ها نگاه نمی‌کنم؛ به برنامه‌ها و توانمندی‌ها نگاه می‌کنم و بعد انتخاب خواهم کرد.

از چند نفری که فقط نظاره‌گر گفت‌وگوها بودند خواستم تا صحبت کنند اما با سردی و دلخوری گفتند ما در انتخابات شرکت نمی‌کنیم! علت را جویا شدم که گفتند متأسفانه در طول سال‌های اخیر هر بار که به فرد یا افرادی رأی دادند به‌جای آنکه به فکر مردم باشند بیش‌تر به فکر جیب خود بودند.

خانم جوانی صحبت من را قطع کرد و رو به این عده که می‌گفتند در انتخابات شرکت نمی‌کنیم گفت: اگر درست انتخاب می‌کردیم، امروز دچار این وضعیت نبودیم اگر به‌جای آنکه به وعده‌ها نگاه می‌کردیم عملکرد را مدنظر قرار می‌دادیم امروز شرایط اقتصادی کشور همانند شرایط موشکی بود.

* نماینده باید به‌صورت جهادی مشکلات اقتصادی را حل کند

راه پیشرفت این نیست که کنار بکشیم باید چشمانمان را باز کنیم باید درست انتخاب کنیم قطعاً نتیجه انتخاب ما نه در یک زمان 4 ساله بلکه سال‌ها در شرایط کشور تأثیرگذار خواهد بود. از او خواستم ملاک‌های انتخابش را بگوید که گفت: من این دوره به افرادی رأی خواهم داد که در کنار نیروی جوانی باید به‌صورت جهادی کار کنند، ضمن آنکه راه‌حل مشکلات را می‌دانند بتوانند در یک دوره 4 ساله آن‌ها را برطرف کنند.

ما نیاز به نمایندگانی داریم که در کنار داشتن تخصص، برنامه‌هایی برای برطرف کردن مشکلات هم داشته باشند. اگرچه انتخابات ریاست جمهوری مهم است اما به نظرم انتخابات مجلس از آن مهم‌تر است اما متأسفانه مردم انتخابات مجلس را جدی نمی‌گیرند درصورتی‌که این مجلس است که مسیر صحیح پیشرفت را برنامه‌ریزی می‌کند و دولت مجری قوانین مجلس است. من در این دوره فقط به کسانی رأی خواهم داد که ضمن آنکه مشکلات اقتصادی را می‌داند برایش راه‌حل هم دارد.

فرد میان‌سالی صحبت‌های این خانم را قطع کرد و گفت: امروز مسئله اصلی کشور اقتصاد است. اگر اقتصاد کشور بهبود یابد دشمن نمی‌تواند کشور را تهدید کند. در همین قضیه حمله موشکی به پایگاه امریکا دیدید که آمریکایی‌ها نتوانستند جوابی به ایران دهند؛ اما از نظر اقتصادی ایران را تهدید و تحریم کردند که اگر شرایط اقتصادی کشور خوب بود هرگز جرئت این کار را نداشتند.

امروز مجلس نیازمند افراد حراف نیست بلکه باید کسانی به این ساختمان ورود کنند که عمل‌گرا باشند. پیشنهاد می‌کنم نامزدها به‌جای معرفی خود برنامه‌هایشان را برای بهبود شرایط اقتصادی معرفی کنند و مردم برنامه‌ها را ببینند و بر اساس آن انتخاب کنند.

من حتی درخواست می‌کنم که مصونیت قضایی نمایندگان مجلس را بردارند؛ زیرا این‌گونه است که مردم می‌توانند بر عملکرد نمایندگان خود نظاره‌گر باشند که اگر از وعده‌هایی که داده‌اند و برنامه‌ای که داده‌اند تخطی کنند بتوانند از آن‌ها شکایت کرده و از آن‌ها سلب مسئولیت کنند.

امروز مسئله اصلی کشور بیکاری است، مسئله اصلی کشور افزایش تورم و گرانی است که همه این مشکلات با اجرای سیاست اقتصاد مقاومتی برطرف می‌شود.

* آیا برای حل مشکلات اقتصادی باید از خارج مدیر بیاوریم

چرا باید به سمت کشورهای خارجی دست دراز کنیم که بیایند و مشکلات ما را برطرف کنند مگر خودمان تحصیل‌کرده نداریم مگر در داخل کشور مدیرانی نیستند که برای مردم کار کنند.

چندی پیش یکی از وزرای همین دولت گفته بود برای حل مشکل اقتصادی کشور باید از خارج مدیر وارد کنیم و جالب اینجا است که هیچ‌یک از نمایندگان مجلس نسبت به این موضوع واکنش نشان ندادند. اگر نمایندگان مجلس واقعاً نماینده مردم بودند این وزیر باید استیضاح می‌شود زیرا که به ملت ایران توهین کرده است؛ اما متأسفانه دیدم که نمایندگان با تسامح و تساهل از کنار این قضیه گذشتند.

تقاضا می‌کنم از نامزدها اگر واقعاً برنامه‌ای برای حل مشکلات اقتصادی مردم ندارند وارد میدان انتخابات نشوند و انصراف دهند زیرا اگر مردم به آن‌ها رأی دهند و وارد مجلس شوند و برنامه‌ای نداشته باشند مردم نسبت به انتخابات دلسرد شده و این موضوع اثرات بدی را خواهد داشت.

آنچه از صحبت‌های مردم می‌شد برداشت کرد این بود که دغدغه‌های اقتصادی مردم بیش از هر چیز دیگری بود که باید کاندیداها به آن توجه کنند و آنچه باید به آن اشاره کرد این است که مردم این بار فقط به برنامه‌ها رأی خواهند داد و دیگر به نام‌ها توجه نخواهند کرد.

گزارش از محمدهادی علیمردانی

انتهای پیام/پ