آشنایی با گروهک تروریستی «مجاهدین» در پاکستان

گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا: گروهک «مجاهدین» که پیش‌تر با عنوان جنبش «انصار» معروف بود، در سال 1997 میلادی به سرکردگی «فضل‌الرحمن خلیل» تأسیس شد. وی در فوریه 1998 (اسفند 1376) در فتوایی خواستار حمله به منافع آمریکا و غرب شد.

این گروهک محل فعالیت متمرکز خود را در «مظفرآباد»، مرکز بخش پاکستانی کشمیر قرار داد و به آموزش چندهزار نفر از اعضای خود در افغانستان و پاکستان اقدام کرد. گرچه بیشتر این افراد را پاکستانی‌ها تشکیل می‌دهند، ولی برخی از افاغنه و عرب‌هایی که در جنگ افغانستان علیه اتحاد جماهیر شوروی مشارکت داشتند، در آن عضویت دارند.

ایدئولوژی و رویکرد سیاسی گروهک

این گروهک برای اینکه به اقدامات و جذب مبارز خود سرعت ببخشد، از مبانی دینی اهل سنت برای تفکرات خود استفاده کرد و در منطقه مورد منازعه هند و پاکستان با نیروهای هندی مبارزه می‌کند.

گروهک «مجاهدین» به تسلیحاتی همچون تیربارهای سبک و سنگین، خمپاره‌انداز، مواد منفجره و موشک‌های سبک مجهز است. اطلاعات دقیقی درباره منابع مالی این گروهک در دست نیست؛ اما برخی از منابع غربی گزارش کردند که آنها از حمایت‌های پاکستان و دیگر کشورها برخوردار هستند. همچنین احتمال می‌رود که بازار تسلیحات پاکستان و افغانستان منبع مهمی برای تأمین تسلیحاتی آنها باشد. گزارش‌های آمریکا نیز از روابط این جنبش با سرویس اطلاعات پاکستان (ISI) حکایت دارد.

صدور فتوا علیه آمریکا

بمباران موشکی پادگان‌های آموزشی وابسته به القاعده در شهر «خوست» در آگوست 1998 (مرداد 1377) به وسیله آمریکا که باعث بروز تلفاتی در اين گروهک شد، سرکرده آن را واداشت تا فتوایی علیه واشنگتن صادر کند. پس از صدور این فتوا، وزارت امور خارجه آمریکا در سال 1999 میلادی فهرستی صادر کرد و نام «فضل‌‌الرحمن خلیل» را در شمار افرادی قرار داد که با «اسامه بن‌‌‌لادن» متهم اصلی حملات 11 سپتامبر در ارتباط بودند.

 فضل‌‌الرحمن خلیل، سرکرده مجاهدین پاکستان

آمریکا همچنین دستور داد تا حساب‌های بانکی و دارایی‌های گروهک «مجاهدان» بلوکه شود. بانک مرکزی پاکستان نیز تصمیم گرفت تا در چارچوب همکاری با آمریکا در فرایند مبارزه با تروریسم، حساب‌های این جنبش را بلوکه کند. 

تشویق تروریست‌ها به انجام جنگ‌های نیابتی

دولت پاکستان و سرویس‌های اطلاعاتی آن به همراه سیا و پادشاهی عربستان مجاهدین را تشویق کردند که یک جنگ نیابتی را علیه نیروهای شوروی در افغانستان آغاز کنند. بیشتر این مجاهدین بعد از اینکه جنگ در افغانستان پایان یافت هرگز خلع سلاح نشدند.

از تابستان 2007 تا اواخر 2009 میلادی، بیش از یک‌هزار و 500 نفر جان خود را در حملات انتحاری تروریستی از دست دادند. علت این حملات اختلافات ایدئولوژیک، سهولت در دسترس بودن سلاح و مواد منفجره، رایج بودن فرهنگ کلاشنیکف و سیلی از جنگجویان بود که به سمت مرزهای پاکستان سرازیر شدند. این جنگجویان از کشورهای مختلف دنیا می‌آمدند و می‌خواستند علیه افغانستان که در دهه 80 میلادی دوست شوروی بود بجنگند. این جنگجویان به داخل پاکستان سرازیر شدند و به شورش در پاکستان دست زدند.

تلاش ناکام پاکستان برای خلع سلاح مخالفان مسلح

جنگ با تروریسم در پاکستان بعد از حمله به برج‌های دوقلوی نیویورک دارای دو عنصر اساسی بود. یکی جنگ دولت با گروه‌های جهادی که پس از حمله به برج‌های نیویورک ممنوع شده بود و دیگری دنبال کردن القاعده به وسیله آمریکا که معمولاً با همکاری نیروهای پاکستانی انجام می‌شود. یکی از دلایل تروریسم، افراط‌گرایی مذهبی است که در آن مولوی‌ها افراط‌گرایی را به اذهان مردم تزریق می‌کنند.

در سال 2012 میلادی دولت پاکستان راه حل‌های به‌دست آمده را برای پایان دادن به جنون تروریسم بررسی کرد. 9 سپتامبر 2013 (18 شهریور 1392) همه طرف‌ها (مخالفان و دولت پاکستان) به‌ طور متحد به یک راه حل یکپارچه دست یافتند و گفتند که تنها راه مقابله با تروریسم این است که مخالفان مسلح و نمایندگان گروه‌های تروریستی به پای میز مذاکره آورده شوند. با وجود این، همه تلاش‌ها برای کشاندن مخالفان مسلح به پای میز مذاکره به شکست انجامید. این در حالی بود که فعالیت‌های تروریستی ادامه داشت.

فعالیت‌های تحریک‌آمیز و تروریستی این گروهک تا جایی پیش رفت که عمران‌خان، رهبر تحریک انصاف پاکستان نیز از مداخله این کشور در جنگ‌های دهه 80 میلادی در افغانستان انتقاد کرد و در یک مراسم گفت: پاکستان و آمریکا با پشتیبانی از مجاهدین اشتباه بزرگی مرتکب شدند.

اواخر سال 2013 دولت پاکستان برای اجرای یک عملیات علیه مخالفان مسلح چراغ سبز نشان داد و عملیات نظامی مشترک به وسیله نیروهای مسلح این کشور علیه آنها ازجمله جندالله، القاعده، جنبش اسلامی شرق ترکمنستان، جنبش اسلامی ازبکستان و شبکه حقانی طراحی شد.

انتهای پیام/4106/4033/