عملکرد دوپهلوی کمیته انضباطی فوتبال

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، برخی از بازی‌های فوتبال در حالی برگزار می‌شوند که بدون روح (تماشاگر) و در فضایی خشک، خالی از هیجان، نشاط، لذت و بدون بهره بردن از زیبایی‌هایی کم‌نظیر فوتبال که میلیاردها تومان هزینه برای آن‌ها شده است.

مسئولان فدراسیون فوتبال به‌جای فراهم کردن بستر لازم برای ایجاد نشاط، لذت، شادی، آرامش روحی و روانی، تخلیه مثبت هیجانات و تشویق مردم به حضور در استادیوم‌ها و فراهم نمودن شرایط فرح‌بخش برای پر کردن اوقات فراغت جوانان که به‌جز فوتبال هیچ دل‌خوشی و فضایی برای بروز هیجانات، احساسات، شور و شوق خود به‌صورت سالم ندارند؛ به اقدام برای مجازات، محرومیت، جریمه و تنبیه که خودشان هم به اثرگذار بودن آن اعتقادی ندارند، روی آورده‌اند.

اگر به صحبت‌های قابل‌تأمل رئیس کمیته انضباطی فوتبال که به عقلانی بودن و تأثیر آرای کمیته انضباطی اعتقادی ندارد! در ذیل توجه شود عمق نادرستی اقدامات روشن می‌شود: «چاره‌ای نداریم مجبور هستیم. رأی‌هایی را صادر کنیم که برای کمیته انضباطی خوشایند نیست. هرچند اعتقادداریم فقط آرای انضباطی عاملی بازدارنده نیست و باشگاه‌های فوتبال نیز باید کمک کنند تا فرهنگ‌سازی صورت بگیرد». و در مصاحبه‌ای دیگری با یک خبرگزاری عنوان می‌کند: «تجربه ثابت کرده چنین آرایی بازدارنده نیست، علاوه بر تجربه عقل هم می‌گوید تنبیهات بازدارنده نیست اما تلاش کردیم از تمام ظرفیت موجود در آیین‌نامه انضباطی استفاده کرده و احکام بازدارنده باشند».

اکنون این پرسش مطرح است که چرا کمیته انضباطی فوتبال آرائی صادر می‌کند که اعضای آن نیز به عقلانی نبودن و عدم بازدارندگی آن‌ها اذعان دارند؟ در دنیا و در داخل کشور اصول و چهارچوب‌های مدیریت علمی کارشناسان مسائل اجتماعی، حقوقی و آسیب‌های اجتماعی اذعان می‌کنند که آخرین گزینه منطقی برای مقابله با تقصیر و کوتاهی در هر موضوعی، مجازات، محرومیت، جریمه و موارد مشابه است.

در این میان فدراسیون فوتبال در فصل جدید لیگ برتر از این حربه به‌عنوان اولین و مهم‌ترین اقدام جهت کاهش حاشیه‌ها، تنش‌ها و پیشگیری از رفتارهای غیرقانونی یا غیراصولی بازیکنان، مربیان و هواداران استفاده می‌کند. در این فدراسیون که با اصول مدیریت علمی، قانون‌مداری (حضور دو شغله‌ها، بازنشسته‌ها و غیر فوتبالی‌ها) و در مدیریت باشگاه‌ها هم با حرفه‌ای گری و باشگاه‌داری مدرن بیگانه است، می‌خواهد مطابق با اصول حرفه‌ای در فوتبال عمل کند.

 در ظاهر این موضوع ایرادی بر آن نیست و مسئولان کمیته انضباطی بر اساس وظائف ذاتی خود باید قانون را اجرا کنند و هدف از این تصمیمات طبق گفته رئیس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال این است که کمک خواهد کرد تا در مسابقات آتی که در فوتبال ایران برگزار می‌شود، حاشیه‌های کمتری شکل گیرد. اما تجارب و سوابق موضوعات مشابه به‌ویژه در ورزش فوتبال نه‌تنها در ایران بلکه در جهان نشان داده است که محرومیت، تعیین مجازات، تنبیه و اقدامات مشابه نه‌تنها عامل بازدارنده نیستند؛ چه‌بسا باعث ایجاد برخی شائبه‌ها و انباشته شدن برخی مطالبات نیز بشود.

شرط لازم برای ایجاد نظم و انضباط، آرامش، احقاق حق، برقراری عدالت و متنبه کردن مقصرین، متخلفین و مجرمان است. اما شرط کافی نیست و برای حل اساسی و درازمدت آن توجه اصولی و با برنامه، به فرهنگ‌سازی و آموزش می‌تواند مفید واقع شود. که اگر اتفاق بیافتد نه‌تنها به مجازات نیازی نخواهد بود؛ بلکه بسیاری از حاشیه‌ها و هزینه‌های فراوان این تقصیرات و تخلفات هم ایجاد نخواهد شد.

ضمناً این پرسش‌ها مطرح است که چرا تابه‌حال کمیته فرهنگی فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ، بخش فرهنگی وزارت ورزش و جوانان، به‌ویژه باشگاه‌ها و سایر دستگاه‌های مسئول که بودجه‌های میلیاردی هم به برکت نام و عنوان فرهنگی از بیت‌المال دریافت می‌کنند، هیچ اقدام و سیاست کاربردی در این خصوص تدوین و اجرا نکرده‌اند؟

چرا در حوزه فرهنگ‌سازی و آموزش که مورد ادعای همیشگی مسئولان اجرایی و مورد تأکید اکید مقامات عالی نظام است تابه‌حال مسئولان اجرایی مربوطه قدمی برنداشته و کاری انجام نداده‌اند؟

به نظر می‌رسد برای پیشگیری و کاهش حاشیه‌ها، چالش‌ها و جلوگیری از بروز خسارت‌های سنگین روحی روانی و مالی در این حوزه ضروری است که شروط لازم و کافی (ایجابی و سلبی) را باهم و به‌موازات هم در جهت کاهش حاشیه‌ها و چالش‌های پیش رو که هرروز بیشتر و بیشتر می‌شود بکار بگیریم. و برای فرهنگ‌سازی و آموزش هم به‌اندازه مجازات و محرومیت بها دهیم.

*یونس قربانی عضو هیئت‌علمی مدیریت ورزشی دانشکده تربیت‌بدنی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی

انتهای پیام/۴۰۸۴