تعریف و تمجید از خود هنر نیست

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، عرصه سیاست از دیرباز جولانگاهی برای سیاستمدارانی بوده که گاه و بیگاه فضا را مهیا دانسته و چند روزی خود را بر سکوی قهرمانی نمایش می‌دهند و عرصه را به نفر بعد می‌سپارند؛ خاصه در حوزه تعلیم و تربیت که تو گویی اصلاً مشکلی در این حوزه نبوده اگر این همه، همه قهرمان‌اند.

جالب‌ترین رجز خوانی اخیر مسئولین، تحویل گرفتن علی‌اصغر فانی توسط خودش بود به‌خاطر مدیریت موفق در دوره صدارتش بر آموزش و پرورش. حقیقتاً این اظهار نظر بی‌نظیر بود، چرا که هیچ‌کس جز وی نمی‌توانست با استدلال‌هایی عجیب و غریب یک شبه چندصدهزار نیروی مازاد در آموزش و پرورش پیدا کند.

و از همین راه دانشگاه فرهنگیانی که بنا بود نورچشم مسئولین دل نگران برای تعلیم و تربیت باشد، در عرض چند سال به قهقرا ببرد.

به‌گونه‌ای که تعداد دانشجویان جذب شده توسط این دانشگاه، از ۲۴ هزار نفر اندک اندک به ۴ تا ۵ هزار نفر تقلیل پیدا کرد.

جناب فانی! تعریف و تمجید از خود که هنر نیست؛ به عمل خود اگر ایمان دارید، طی مناظره‌ای که پیشنهاد دادیم، به وضوح برای تمام مردم ایران توضیح دهید برفرض که بهترین راه برون رفت از این اوضاع کنونی، خرید خدمت است، مسببان اصلی اوضاع کنونی کیست؟

آیا شخص شما نبودید که بابی تدبیری و یا شاید اعتقاد نداشتن به اهمیت مسئله تعلیم و تربیت تعمداً معلمین را مازاد بر نیاز خواندید همین شروع رکود در منابع انسانی این وزارت شده و حال شما هم‌چون دلسوزان عرصه آموزش و پرورش برای همان معضلی که خود از مقصران اصلی آن هستید نسخه می‌پیچید؟

با چه استدلالی خرید خدمت را بهترین راه حل می‌دانید در صورتی‌که با یک حساب سرانگشتی می‌توان نتیجه تعلیم و تربیت دانش آموزان توسط افرادی که هیچ سابقه تربیتی نداشته را پیش بینی کرد؟

اگر چه از ابتدا بنا بود این طرح برای مناطق کم برخوردار پیاده شود اما امروز نتیجه این سیاست شما به جایی رسیده که رئیس جمهور در خلال تصویب بودجه ۹۸، به صراحت تأکید می‌کند که باید سالی 10 درصد از دانش آموزان کشور تحت پوشش این طرح قرار گیرند و‌ فراتر آن‌که در پیوست حکم وزیر جدید آموزش و پرورش یکی از اولویت‌های اصلی این وزارت را خرید خدمت عنوان کند.

سؤال این‌جاست باز هم مفروض بر آن که تنها راه حل خرید خدمت باشد، چرا این طرح باید در مناطق محروم به اجرا در بیاید؟ و چرا همیشه بدترین راه حل‌های اقتصادی باید نصیب افراد کم در آمد باشد؟

اگر مشکل کمبود معلم هست چرا ابتدا نیاز منابع انسانی این مناطق رفع نشود و سپس به مناطق برخوردار برسید؟ آیا درد اقتصادی برای این نوع افراد کم بوده که حال اختلاف آموزشی هم اضافه شود؟

سؤال بعدی این است که بر پایه چه منطقی، خرید خدمت را قاطعانه تنها راه حل اوضاع کنونی می‌دانید؟

حال آن‌که پیش از هر چیز نام طرح با اصل آموزش و پرورش در تعارض است. مگر آموزش هم در جمهوری اسلامی جزو اقلام خرید و فروش است؟

چرا پیشنهادهای دلسوزان آموزش و پرورش برای جبران کمبود منابع انسانی را بررسی و تحلیل نمی‌کنید.

 ‌جناب آقای فانی! این سؤال‌ها و ده‌ها سؤال دیگر منتظر شنیدن پاسخ‌های شما هستند.

*عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری آنا» نیست و این خبرگزاری صرفاً منعکس‌کننده نظرات فعالان دانشجویی است.

انتهای پیام/4127/4115/