تعطیلات عید ما 5 روزه بود/ به‌ دنبال نتیجه‌ای خاص در المپیک توکیو

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، مریم امیدی‌‌ پارسا یکی از ورزشکاران پرافتخار قایقرانی ایران در سال 97 بود. ورزشکاری که موفق شد در کنار نازنین رحمانی هم‌تیمی خود، از بازی‌های آسیایی دو مدال کسب کند. گفتگوی  آنا با  امیدی پارسا را می‌خوانیم.

سالی پر از موفقیت را به‌پایان رساندید. این سال را چگونه آغاز کردید؟

امیدی پارسا: سال 97 سالی بود که با تمرین و اردو آغاز شد. در عید نوروز، از اول تا پنجم در خانه بودم و از روز پنجم تمریناتم شروع شد. البته در همان پنج روز نخست هم استراحت مطلق نداشتم و به‌‌ دویدن در پارک و تمرینات شکم مشغول بودم. پس از آن هم، یک سال با تمام وجود جنگیدم که مدالم مرغوب‌ترین مدال باشد.

سال 1398 را چگونه آغاز کردید؟ چه هدفی برای سال جدید دارید؟

امیدی پارسا: در حال حاضر 6 سال است که عیدهایم با تمرین سپری می‌شود. حدود 6 ماه دیگر مسابقات کسب سهمیه المپیک توکیو را داریم و من امیدوارم نه‌تنها سهمیه المپیک را به دست آوریم بلکه در المپیک هم کار خاصی بکنیم و فقط به‌حضور در المپیک قناعت نکنیم. وقت زیادی تا مسابقات مانده اما باید سطح مسابقات را هم در نظر گرفت. قطعاً همه کشورها می‌آیند تا سهمیه المپیک کسب کنند.

قرار است در آینده‌ای نزدیک ورزشکاران استرالیا هم در مسابقات آسیایی به میدان بروند. فکر می‌کنید حضور آن‌ها چه تأثیری در مسابقات و روند نتیجه‌گیری شما داشته باشد؟

امیدی پارسا: با حضور استرالیا سطح مسابقات روئینگ بالاتر می‌رود و قطعاً کار ورزشکاران دیگر کشورها برای کسب نتیجه سخت‌تر می‌شود اما با حضور این ورزشکاران، همگی ما بهتر می‌توانیم سطح توانایی‌های خود را بسنجیم.

سال گذشته شرایط اقتصادی در ورزش هم تأثیرگذار بود. فکر می‌کنید قایقرانی در سال 98 با مسائل مالی چه کند؟

امیدی پارسا: قطعاً شرایط مالی ورزش در برنامه مسابقات هم تأثیرگذار خواهد بود. ما برای رسیدن به آمادگی باید در کاپ‌های جهانی شرکت کنیم و آمادگی خود را بسنجیم. با این حال فکر می‌کنم سهمیه المپیک را در آسیا به‌راحتی به دست بیاورم.

پاداش مسابقات آسیایی جاکارتا را دریافت کردید؟

امیدی پارسا: قرار بود پاداش مدال‌های‌مان را تا اسفند بدهند اما این کار را نکردند و بعد از این همه زحمتی که کشیدیم، خستگی به‌ تن‌مان ماند. مخصوصاً با شرایط اقتصادی که در حال حاضر وجود دارد، دیگر دست و دل‌مان به هیچ کاری نمی‌رود. خود من پنج ماه است که هزینه‌هایم را شخصاً پرداخت کرده‌ام و هر ماه به‌جز هزینه‌هایی مثل مکمل و دیگر مسائل جانبی نزدیک 7-6 میلیون تومان پرداخت کرده‌ام. پدر من شغل آزاد دارد و مادرم خانه‌دار است و با این شرایط قطعاً کار ما برای ادامه مسابقات، دشوارتر می‌شود.

یادتان هست اولین عیدی‌تان را از چه کسی گرفتید؟ الان به‌عنوان یک قهرمان، عیدی می‌دهید یا عیدی می‌گیرید؟

امیدی پارسا: اولین عیدی‌ام را از پدربزرگم گرفتم. الان هم خانواده به‌من عیدی می‌دهند و فعلاً عیدی نمی‌دهم.

انتهای پیام/4051/پ