سرنوشت روشن!

گروه سیاسی خبرگزاری آنا، پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، بخشی از گروهک‌های مخالف و معاند داخلی، در برابر نهضت اسلامی و مردم مسلمان و بپاخاسته ایران، سر برآوردند.

سلطنت‌طلبان و تجزیه‌طلبان التقاطی از جمله گروهک‌هایی بودند که مخالف‌خوانی خود را قبل از 22 بهمن 57 آغاز کردند و در واقع از سلطنت پهلوی دوم حمایت نمودند.

با پیروزی انقلاب اسلامی صف معاندان طولانی شد؛ سلطنت‌طلبان و گروهک‌های کمونیست و بهایی و التقاطی و مشروطه‌خواه و ملی‌گرا خیلی زود کینه خود علیه انقلاب مردمی ایران را نمایان کردند.

این گروهک‌ها به تمامی، هدف حمایت مستقیم استکبار و ایادی منطقه‌ای آن قرار گرفتند. می‌توان به جرات گفت که هیچ گروه و گروهکی نبود و نیست که علیه انقلاب اسلامی ایستاده باشد و بی‌بهره از حمایت خارجی نباشد.

یکی از نمودهای پیش پا افتاده این حمایت ضدایرانی و ضدانقلابی، همانا داشتن رسانه است. معاندین به ابزار رسانه‌ای کاملاً دسترسی دارند و فعالیت تبلیغاتی‌شان را رایگان و یا با کمترین هزینه صورت‌بندی می‌کنند؛ نظیر گروهک جنایتکار و خائن منافقین!

برای کسانی که به عنوان یک ناظر ناآگاه و بی‌طرف، به صحنه تقلای معاندین می‌نگریستند و می‌نگرند شاید چند سئوال مطرح شود و آن اینکه؛

یک: گروهک‌های معاند در چه اهدافی همسو هستند و چرا این همسویی به اولین نتیجه مطلوب آنان نمی‌انجامد؟

دو: سرنوشت این گروهک‌ها چیست؟

در پاسخ به پرسش نخست، باید گفت؛ همه گروهک‌ها؛ چپ و راست، کمونیست، التقاطی و تکفیری و ... در یک چیز اتفاق نظر دارند و آن ضرورت سرنگون کردن جمهوری اسلامی ایران است. شیوه هدف توافقشان هم، برای رسیدن به این مقصد شوم یکی است، مسلحانه و تروریستی!

گروهک کمونیست کارگری همان قدر به ترور فکر می‌کرد که گروهک سلطنت‌طلب انجمن پادشاهی فکر می‌کرد. یا گروهک پژاک همان کار کثیف تروریستی را در غرب کشور انجام می‌دهد که گروهک جیش‌الشیطان در شرق ایران!

و ... اما همان طور که تاریخ پرشوکت و باشکوه 40 ساله جمهوری اسلامی نشان داده است؛ معاندین جز ایجاد مزاحمت و انجام فعالیت‌های بی‌ارزش نظامی و دیپلماتیک، هیچ‌گاه نتوانستند به تعبیری؛ کشتی بزرگ انقلاب اسلامی را متوقف سازند و برای پایه‌های مستحکم نظام دینی لرزه‌ای ایجاد نمایند زیرا؛

اولاً؛ انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر ایمان و اراده الهی ملت بزرگ آن شکل گرفته و پایگاه کلان مردمی دارد.

ثانیاً؛ ضدانقلابیون در بند مطامع نفسانی‌ بوده و بی‌بهره از پشتیبانی الهی در تقلا هستند.

ثالثاً؛ معاندین همگی به دلیل طمع در قدرت، نمی‌توانند با همپیمانان ظاهری خود، به پیوندی درونی و پایدار دست یابند.

اگر هم به واقعیت امروز ضدانقلاب یعنی زمین‌گیری در دامان دشمن چشم بربندیم، با اعتنا بدانچه اشاره شد؛ سرنوشتی جز تلاشی و شکست برای گروهک‌های ضدانقلاب قابل تصور نیست!

به سرنوشت بزرگترین گروهک معاند نظام دینی ایران دقت کنید؛
منافقین هم اینک در آلبانی و فرانسه برای «نان شب» دست و پا می‌زنند. اینان همانانی بودند که در سال 1367 قصد داشتند و ادعا و اعلام کردند سه روزه تهران را فتح خواهند کرد و حکومت مدنظر خود را تاسیس می‌نمایند! زهی خیال باطل!

تیره‌روزی اینان چنان است که 10 سال است فرجام سرکرده‌شان معلوم نیست و نفر دوم آنان مجبور است برای حفظ بقای نام گروهک‌شان به ازدواج یک شاهزاده سعودی رضایت دهد!

این است سرنوشت قطعی معاندین و مخالفان نظام مردمی و الهی جمهوری اسلامی ایران انقلابی!

انتهای پیام/4082/