توجه به ژانرهای سینمایی مغفول برای به حاشیه راندن فیلم‌های سخیف

وحید جلیلی در گفتگو با خبرنگار حوزه سینمای گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، با اشاره به اکران برخی فیلم‌های سخیف و مبتذل در سینمای ایران گفت: یکی از بسترهایی که فضا را برای ارائه چنین آثاری فراهم می‌آورد، بی‌توجهی به برخی سوژه‌های مهم و در عین حال جذاب است.

وی عنوان کرد: متأسفانه در سینمای ما نه‌تنها «رویاپردازی» یک عنصر مفقوده است، بلکه به رویاهای محقق شده هم بی‌اعتنایی می‌شود. اکنون بخشی از رویاهای دست‌نیافتنی ما در 40 یا 20 سال و 10 سال اخیر با تلاش دانشمندان، متخصصان و پژوهشگران در حوزه‌های مختلف علمی فناوری و نظامی به واقعیت پیوسته است. سینمای ما بر‌خلاف جریان‌های حرفه‌ای سینمای جهان، نه‌تنها رویاپردازی نمی‌کند، بلکه حتی رویاهایی که واقعی شده است را هم بازنمایی نمی‌کند.

این کارشناس هنر و رسانه اظهار کرد: حالا ما توقع نداریم نویسنده و فیلمسازی مثل «ژول ورن» داشته باشیم که در آثار خود با پیش‌بینی‌های جذاب، تخیل علمی کودکان و نوجوانان را تقویت کرد، اما حداقل باید به واقعیت پیشرفت‌های علمی بپردازیم. تخیل هنرمندان ما از این واقعیت‌ها عقب افتاده است، در حالی که باید خیلی جلوتر باشد. اگر هنرمندان ما بتوانند در این عرصه رویاپردازی کنند، حتماً در فرهنگ‌سازی و جهت‌دهی به نسل‌های بعدی اثر خواهد داشت.

جلیلی، بی‌توجهی به برخی ژانرهای مهم را آسیب دیگر سینمای ایران دانست و افزود: وقتی من و شما که به هر حال سینما را جدی دنبال می‌کنیم نام فیلم‌هایی که در سینمای ایران در حوزه پیشرفت‌های علمی ساخته شده است را به سختی به یاد می‌آوریم، چه انتظاری از مخاطبان عمومی هست؟ در خوش‌بینانه‌ترین حالت شاید یکی دو فیلم داشته باشیم در حالی که این موضوع باید به یک ژانر تبدیل شود.

وی در ادامه گفت: چند ژانر مهم در سینمای ایران هست که با وجود ظرفیت قابل توجه، مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته است؛ یکی ژانر جاسوسی است که در سینمای دنیا از دوره «آلفرد هیچکاک» و «بیلی وایلدر» تا‌کنون جزء گونه‌های پرطرفدار در میان فیلمسازان و مخاطبان است. صدها فیلم در این ژانر در هالیوود ساخته شده است. در 40 سال گذشته ایران یکی از مقاصد اصلی سازمان‌های جاسوسی جهان اعم از «موساد» و «اف. بی. آی» و «اینتلیجنس سرویس» بوده است. این که دیگر قابل انکار نیست. ما در ایران،کلی پرونده جاسوسی داریم آیا نباید اینها در آینه سینما ایران منعکس شود. کلی ظرفیت دراماتیک در همین ماجراهای جاسوسی وجود دارد که به آنها بی‌توجهیم.

جلیلی ادامه داد: ژانر دیگری که مورد غفلت واقع شده، همین پیشرفت‌های محیرالعقولی است که در عرصه‌های مختلف هسته‌ای، موشکی، نانوتکنولوژی و پزشکی داشته‌ایم. آیا اینها نمی‌توانست و نمی‌تواند یک ژانر با آثار قوی در سینمای ایران باشد؟

وی در جمع‌بندی صحبت‌های خود بر این نکته تأکید کرد که قاعدتاً بین فیلم نساختن در این ژانرها و تولید آثار سخیف در سینمای ایران نسبتی وجود دارد. اگر ما یک سینمای فاخر و جذاب داشته باشیم که افتخارات،حماسه‌ها و قهرمان‌های کشور در حوزه‌های مختلف را بر پرده نقره‌ای منعکس کند، این سینمای مبتذل به حاشیه می‌رود و کم‌رنگ می‌شود.

 انتهای پیام/4072/4104/خ