اسباب‌کشی از دولت به شهرداری

گروه اجتماعی خبرگزاری آنا؛ محمدپارسا نجفی -  قانون منع به کارگیری بازنشستگان به خوبی توانسته آنانی که سال ها قدرت را در اختیار داشتند از ادامه فعالیت مدیریتی کشور مایوس کند و این به خودی خود خبر خوبی است. شاید به یُمن این قانون اشخاص جوان تر با فکرهای تازه و پیگیرتر برای حل مشکلات به صحنه آیند. یکی از مواردی که دچار تغییر خواهد شد شهرداری تهران است، اما جدیدترین خبر در این خصوص پاسخی است که سازمان اداری و استخدامی کشور به نامه رئیس شورای شهر تهران داده است.

در این نامه به شماره423175  آمده است؛  12 نفر که تا بازنشستگی بیش از سه سال فاصله‌دارند، تائید شده‌اند. در میان این اسامی نام عباس آخوندی، علی ربیعی، پیروز حناچی و معصومه ابتکار دیده می‌شود. بد نیست برخی از این نام‌ها را بررسی کنیم.

علی ربیعی که با استیضاح از وزارت کار برکنار شد و در دوران وزارت نیز دقیقاً کار خاصی برای اشتغال یا رفاه مردم انجام نداد، اما نکات جالبی مانند «سبد کالا» را با آن وضعیت اسفناک در کارنامه‌اش دارد.

وضعیت ارائه سبد کالا به حدی بد بود که حتی رئیس‌جمهور حسن روحانی از مردم بابت آن عذرخواهی کرد. اکنون باید دید رئیس شورای شهر تهران چه‌کار ویژه‌ای در مدیریت این وزیر استیضاح شده سراغ دارد که وی را به‌عنوان گزینه‌ای برای شهرداری تهران عنوان می‌کند؟ مثلاً گریه برای نفت‌کش ایرانی ، عذرخواهی بابت اقدامات معدن یورت و...

معصومه ابتکار که از  دولت می‌رود و برمی‌گردد کارنامه جالبی از کارهای نکرده برای حل مشکلات زیست‌محیطی مانند وضعیت آب‌وهوای خوزستان دارد. اگر او بخواهد در خصوص سال‌ها ریاست بر سازمان محیط‌زیست از عملکرد خود دفاع کند چه خواهد گفت؟ اصولاً اشخاص اصلاح‌طلب نیازی به دفاع از عملکرد خود می‌بینند؟ خانم ابتکار از ریاست بر سازمان حفاظت از محیط‌زیست دولت اصلاحات تا عضویت در شورای شهر و تصدی دوباره ریاست بر این سازمان در دولت حسن روحانی و اکنون یکی از نامزدهای شهرداری تهران است.

طلبکار، جدی‌ترین شخص

جدی‌ترین شخص برای تصدی شهرداری که از مدت‌ها قبل نام وی بر سر زبان‌ها بود، عباس آخوندی است؛ به‌راستی چرا باید شخصی که برای مدت شش سال که وزارت راه و شهرسازی را در اختیار گرفته بود هیچ دستاورد قابل‌ذکری نداشته و بازار مسکن را رها کرده و تنها هنرش این بوده که از مسکن مهر انتقاد کند دوباره برای بخش دیگری از مدیریت شهری مطرح شود.

شخصی که در شش سال وزارت دو بار استیضاح شد و زمانی که صحبت از استیضاح سوم بود استعفا کرده و از ملت، طلبکار هم هست؛ چنین شخصی به‌راستی برای مدیریت کلان‌شهر تهران گزینه خوبی است؟ برای مثال ایشان از سال‌هایی که در دولت هاشمی و روحانی  مسئول مسکن بود تا چه میزان به قانون اساسی عمل کرده است؛ قانونی که داشتن مسکن را حق همه مردم ایران می‌داند.

او در کشور چه قدم خوبی برداشته که از این به بعد بخواهد در شهر چند میلیون نفری که با مشکل مسکن به‌شدت درگیر است و بافت فرسوده‌ای دارد که نیازمند ایده و عمل است، مفید باشد؟  آیا او تضمین می‌دهد که دوباره استعفا نکند و طلبکار مردم شهر تهران نشود؟

آیا کلان‌شهر تهران بازهم باید گرفتار شهردارانی باشد که تنها چندماه مدیریت می‌کنند و به هر دلیل استعفا می‌دهند یا برکنار می‌شوند؟ وضعیت شهر تهران نیازمند مدیری قوی است که تجربه مدیریت شهری داشته باشد.

انتهای پیام/