توجه به منابع انسانی و بهره‌گیری از تعامل سازمانی برای برون‌رفت از مشکلات

دکتر امید امیدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری آنا با بیان اینکه برخی پدیده‌‌های ظاهرا کوچک، محتوای پیامشان بسیار بزرگ است، مثلا وجود یک «پنجره شکسته» در اداره یا سازمان شما پیامی است به بیننده که اینجا اوضاع خیلی هم خوب نیست اظهار کرد: «فرض کنید تعداد اندکی از پنجره‌های یک اداره شکسته باشد، اگر این پنجره‌ها برای مدت طولانی درست نشوند، خرابکاران میل بیشتری برای شکستن سایر پنجره‌ها پیدا می‌کنند و تعداد بیشتری از آنها را می‌شکنند، اگر این وضع ادامه پیدا کند پس از مدتی ساختمان کاملا متروکه خواهد شد و به تصرف خرابکاران در خواهد آمد.»

امیدی ادامه داد: «بنابراین هر آشفتگی که ایجاد می‌شود باید در سریعترین زمان به حالت اول بازگردد تا هم انرژی کمتری صرف تغییر دادن آن شود و هم اینکه انگیزه‌ها برای تکرار و ایجاد مجدد آن مورد آشفته و زیانبار به حداقل برسد.»

معاون اداری و مالی واحد خرمشهر- خلیج فارس گفت: «وقتی مشکلی در سازمان ها و یا جامعه هست به جای اینکه وقت زیادی صرف عارضه‌یابی کنیم می‌توانیم چند پنجره کوچک را که شکسته بازسازی کنیم به عنوان مثال اگر پنجره تعاملات اجتماعی شکسته، باید گفت و گو کنیم و تعارضات را کاهش دهیم و یا اگر سوءمدیریتی در سازمان هست برای جلوگیری از شکستن بیشتر سازمان و آسیب‌های جدی تر احساس مسئولیتی خردمندانه مشکلات را بر طرف می‌کند.»

امیدی خاطرنشان کرد: «در سطح سازمانی نظارت‌های قانونی باید به‌طور مناسب و کافی باشند و برای جلوگیری از ایجاد فرهنگ شکستن ها (شکستن رابطه‌ها، شکستن حرمت‌ها، شکستن آبروها، شکستن شخصیت‌ها، شکستن انسجام‌ها، شکستن همبستگی‌ها و....)، آنها را بازسازی کنیم، نگذاریم قبح شکستن‌ها روز به روز بیشتر شود.»

وی با بیان اینکه اگر یکدیگر را بشکنیم یک ملت می‌شکند گفت: اگر سازمان ها را با سوءمدیریت و لجاجت‌ها بشکنیم ساختار تشکیلات سازمان های یک کشور می‌شکند، به سادگی شکستن‌ها را باب نکنیم. به امید و آرزوها و شخصیت و شانیت افراد سنگ نزنیم و سرانجام اینکه پنجره اعتماد و اعتبار یکدیگر را برای حفظ اریکه قدرت نشکنیم.»

امیدی با تاکید بر اینکه، نباید بگذاریم قبح بعضی چیزها از بین برود افزود: «اگر این سد شکسته شد، سدهای بعدی راحت تر خواهد شکست. ارتشا، زد و بند، اتلاف وقت، محیط پرتشنج، رعایت نکردن قوانین، بی توجهی به مشکلات و مصائب، جلسات بی بازده، سخنرانی و مصاحبه های بی ثمر و ... از این دست موارد است.»