در گفت‌وگو با آنا بررسی شد؛
سئوال رحیم‌پور از آیت‌الله مصباح:
اگر امروز چهل سال جوان‌تر بودید، چه مسائلی را در اولویت کاری خود قرار می‌دادید؟
حسن رحیم پور ازغدی هفته گذشته دیداری با آیت‌الله مصباح یزدی داشته‌است که در ادامه مشروحی از گفتگوی میان این دو استاد حوزه را می‌خوانید.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری آنا چهارشنبه گذشته حسن رحیم پور ازغدی دیداری با آیت الله مصباح یزدی در قم داشته است در این دیدار سخنانی میان آیت الله مصباح و استاد رحیم پور رد و بدل شده است که مشروح آن را به نقل از پایگاه اطلاع رسانی حسن رحیم پور در ادامه می خوانید:
استاد رحیم پور در این دیدار خطاب به آیت الله مصباح گفت: کاری که جمع محدودی ازجمله حضرتعالی، از دهۀ چهل تا کنون و در قبل و بعد از انقلاب اسلامی انجام داده‌اید، در سرنوشت علمی امروز شیعه و اسلام معاصر، نقش بی‌بدیلی داشته است. اگر فعالیت‌های این جمع از شاگردان امام خمینی(ره) و علامه طباطبایی نبود، حوزه‌های ما، فلسفه‌های مضاف و پایه‌های اصلی تمدن‌سازی و گفت‌وگو با جهان امروز را آموزش ندیده بودند.
وی افزود: از مشروطه که ارتباطات با غرب به‌نحو دیگری آغاز شد، این حلقۀ فکری در قم، اولین جبهۀ سازماندهی‌شده حوزوی بود که به‌طور علمی توانست دستگیره‌های محکمی در اختیار نسل‌های بعد قرار بدهد تا بتوانند نقطۀ شروع بحث با علوم انسانی و ایدئولوژی‌های مادی معاصر و مسیر حرکت را بفهمند. این کار و برکات عظیم حضرتعالی و دیگران بود که سرنخ‌ها را به دست نسل امروز رساند و این کار بزرگ، قابل تشکر بشری نیست.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: چه بسا امروز، حتی بچه‌های انقلابی نیز ارزش این کار را درک نمی‌کنند. بسیاری از آن‌ها گمان می‌کنند این نظریه‌ها و پژوهش‌ها، لقمۀ آماده‌ای بوده که از قبل وجود داشته است و نمی‌دانند چه قدر زحمت کشیده شده تا این لقمه‌ها، آماده شده است.
وی تصریج کرد: شما استاد دقیق و خوبی در معارف عقلی اسلام برای این نسل بوده‌اید؛ و گاه برخی از معضلاتی که در آثار دیگر به راه‌حل دقیق و پاسخ منسجم و تطبیقی نرسیده بود، پاسخ یا حداقل راهکار رسیدن به پاسخ آن، توسط شما ارائه شده است. فلسفه‌های مضاف که حلقۀ وصل فلسفه محض و حکمت عملی و تمدن‌سازی است، دارای گره‌های کور بسیاری بود که چند نفر نقش اساسی در بازشدن این گره‌ها داشتند و شما ازجملۀ آن‌ها هستید. به‌عنوان نمونه، نظریات جنابعالی در فلسفه اخلاق و تبیین از باب ضرورت بالقیاس موردی است که الان به ذهن بنده می‌آید.
حسن رحیم‌پور با اشاره به سوابق مبارزاتی و علمی آیت الله مصباح در ادامه سخنان خود گفت: اگر بخواهید دو سه مورد از مسائل نظری اصلی را که همچنان اولویت به‌شمار می‌رود و در ادامۀ کارهای انجام‌شده خوب است تعقیب شود، نام ببرید کدام است؟ تهدیدهای اصلی در مسائل نظری چیست؟ به‌عبارت بهتر اگر امروز چهل سال جوان‌تر بودید، چه مسائلی را در اولویت کاری خود قرار می‌دادید؟
پس از سخنان رحیم پور آیت الله مصباح یزدی سخنان خود را چنین آغاز کرد: با توجه به نوع فعالیت‌های شما می‌توان گفت که شما [حسن رحیم‌پور ازغدی] کم‌نظیر یا بی‌نظیر هستید. من شما را دعا می‌کنم و کس دیگری را نمی‌شناسم که چنین خلائی را پر کند و پیش ببرد.
وی افزود: وقتی خدا بخواهد، کاری را انجام دهد از قرن‌ها قبل، مقدماتش را فراهم می‌کند. اگر کسی بخواهد در جریانات نقش مطلوبی داشته باشد، لازمه‌اش این است که از فرصت‌ها استفاده کند. ما هم اگر خدمتی کرده باشیم، به این دلیل است که از بزرگان چیزهایی را آموخته و بهره‌برداری کردیم؛ وگرنه زمینه‌ها را دیگران آماده کرده‌اند.
این استاد سطوح عالی حوزه ادامه داد: ما از شهید بهشتی بسیار استفاده کردیم؛ هم در تحول فکری و هم برنامه‌های حوزه، اما خود آقای بهشتی می‌فرمود من ساختۀ دو محمدحسین هستم: یکی آقای طباطبائی و یکی آقای بروجردی و لذا نسبت به این دو بزرگوار بسیار ارادت داشتند. البته هر چند آقای بروجردی، مرجع تقلید بوده و همه ایشان را دوست داشتند، اما شهید بهشتی به ایشان ارادت داشت به‌خاطر جهات مختلفی که از ایشان آموخته بود؛ ازجمله اصالت فکری و علمی و ریشه‌یابی دقیق مطالب را به خوبی از ایشان آموخته بود.
آیت الله مصباح در جواب سوال رحیم‌پور بیان داشت: به نظر من در چند مسأله باید بیشتر کار شود: در حوزۀ علوم اجتماعی و به‌ویژه علوم انسانی که اسلامی‌سازی آن ها مطرح است. در این بین، آن‌چه بیشتر احتیاج به کار دارد، رابطۀ مسائل فردی و اجتماعی یا به‌عبارت دیگر رابطۀ روانشناسی و جامعه‌شناسی در قسمت‌های مختلف آن است. این که اصل کدام است و از کدام باید شروع کرد؟ آیا جامعه‌شناسی فرع بر روانشناسی است یا روانشناسی مقدمۀ جامعه‌شناسی است و اصالت با فرد یا جامعه است؟
وی ادامه داد: هم چنین در مسائل دینی، تبیین رابطۀ تقدیر با اختیار مهم به نظر می‌رسد؛ تبیین توحید افعالی با وجود وظایف سنگین که تا پای جان‌دادن بر عهده انسان است باید مورد توجه قرار گرفته و تبیین شود. مسائل اخلاقی حتی در مورد مبلغین نیز مهم است، باید دید کسانی که به‌عنوان روحانی و اسلام‌شناس فعالیت می‌کنند، چه کمبودهایی دارند؟ علاوه بر کمبودهای معرفتی و لزوم شناخت شاخه‌های مختلف معرفتی، کمبودهایی که در جهت خودسازی است، چگونه رفع می‌شود؟ چرا که ریشه همه مشکلات، مفاسد اخلاقی است و از منیت افراد شروع می‌شود. فرعون «من» را گفت و رسید به جایی که گفت من خدای شما هستم. منیت، راحت‌طلبی و رفاه‌زدگی از آفات هستند.
رئیس موسسه امام خمینی قم در ادامه افزود: آیا ما که مسئول تبیین دین برای مردم هستیم، دین در زندگی خودمان اصل است یا در حاشیه قرار دارد؟ لذا برنامه‌ای که بتواند این کمبودها را از دانشگاه و حوزه گرفته تا خانواده‌ها و مسئولین برطرف کند، چیست؟ این که در چنین جامعه‌ای با این همه مظاهر فساد، گل‌هایی پاک و مخلص و با تقوا می‌روید، لطف خداست اما باید ببینیم ما چه کاره‌ایم و در مقابل وظیفه‌ای که بر عهده داریم چه کرده‌ایم؟
وی در پایان سخنان خود گفت: خداوند متعال در زمانی که رؤسای جمهور و سلاطین عالم با این همه فساد، در کشورها حکومت می‌کنند و حتی در زادگاه اسلام کسانی حاکم هستند که به‌نام دین و خادم‌الحرمین به جنایت‌ها و کثیف‌کاری‌ها مشغول هستند؛ در نظام ما فردی با تقوا، اخلاص، سعه صدر، هوش، فراست، تدبیر، جامعیت و تواضع در رأس حکومت ما قرار گرفته است. اگر تنها یکی از این صفات را نداشت، با چه چیزی می‌شد آن را جبران کرد؟ لذا باید قدر آن را دانست.
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
