«دایره گچی قفقازی» درباره موضع گیری مردم در ناآرامی‌هاست/ ممانعت از فعالیت‌های فرهنگی انعکاس جهانی خوبی ندارد

محمودرضا رحیمی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا گفت: نمایش «دایره گچی قفقازی» مشتمل بر 5 اپیزود است که اپیزود اول پیش درآمدی بر اختصاص زمینی است که در نهایت مردم را به فکر اجرای نمایشنامه دایره گچی قفقازی می اندازد.

وی ادامه داد: این اثر در برگیرنده چند بخش است که یکی به افسانه‌ چینی قدیمی اشاره دارد که قصه آن بارها به اشکال مختلف شنیده شده و حق مالکیت یک بچه برای کسی که فرزندی به دنیا آورده و فردی که آن را پرورش داده را مطرح می‌کند. در این بخش بی‌نظمی‌هایی که به دلیل برخی بی‌ثباتی‌ها و رفتارها ایجاد می‌شود به این نکته اشاره می‌کند که اساسا در جهان عدالت وجود دارد یا نه؟

رحیمی اظهار کرد: من در اجرای نمایش «دایره کچی قفقازی» مسائل اجتماعی را مطرح می‌کنم که نشان می‌دهد وقتی جنگ و ناآرامی بوجود می‌آید مردم نسبت به هم چه موضع‌هایی می‌گیرند. کارکرد اجتماعی اثر و کنش‌های متقابل مردم در این اجرا برایم بسیار اهمیت دارد.

وی با اشاره به این‌که نمایش به لحاظ روایت از دو قصه مرد و یک زن تشکیل شده، در خصوص تفاوت این اجرا با آنچه که زنده یاد حمید سمندریان پیش از این روی صحنه برده عنوان کرد: در این اجرا مرد و زن در بخش هایی از اجرا تواسط گروه همراهی می‌شوند و همچنین بخاطر کارکرد اجتماعی اثر در برخی از صحنه‌ها از ماسک‌ها استفاده کرده‌ام. در نمایش با بهره‌گیری از ماسک‌ها شخصیت‌های مختلف اجتماعی توسط بازیگران نشان داده می‌شود.

این کارگردان تئاتر بیان کرد: ماسک‌ها از معرفی تا ماسک‌های حیوانی و طبقاتی هستند. ماسک اجتماعی با طراحی های مختلفی آماده شد اما در نهایت به نتیجه رسیدیم که با استفاده از ماسک‌هایی با خطوط نرم از پوست گوساله کاراکترها را به نمایش در آوریم. در این میان ماسک‌های معمولی نیز با خطوطی که دارند می تواند از نگاه تماشاگر آرایش باشد و یا خصلت آن کاراکتر ار تشدید کند. با استفاده از ماسک‌ها سعی کرده‌ایم سبک روایی اثر را تقویت کنیم.

وی تاکید کرد: ما سعی کرده‌ایم تا جایی که می شود شرایطی را ایجاد کنیم که یک نمایش به معنای واقعی کلمه را به تماشا بنشیند. اگرچه برخی از مخاطبان تئاتر دوست دارند هنرپیشه‌های معروف را در تئاترهای روی صحنه ببینند یا از کارهایی دیدن کنند که نزدیک به صورتشان است اما نمایش «دایره گچی قفقازی»سبک و سیاق دیگری دارد.

کارگردان «دایره گچی قفقازی» در خصوص طراحی لباس بازیگران این اثر تاکید کرد: لباس‌های این نمایش هم دارای ملیت است و هم نیست. برای این طراحی در آغاز لباس های محلی را در نظر گرفتیم و به تدریج این لباس ها شکل یونیفرمی پیدا کرد به طوریکه آنچه روی صحنه دیده می‌شود ترکیبی از لباس‌های گرجی و یونیفرمی است.

وی ادامه داد: این اجرا متکی بر بدن بازیگر است و در چند مرحله از ماسک و بازی در بازی استفاده می‌شود. صحنه نمایش بسیار ساده است و همان چرخ و گاری همیشگی که در این اجرا طراحی می‌شود روی صحنه وجود دارد. البته من در این اثر از تصاویر ویدئویی برای جذابیت و چشم‌انداز هرچه بیشتر نمایش استفاده کرده‌ام تا کار با نگاه رمانتیکی تصاویر را قدرت بخشد.

رحیمی ضمن اشاره به لطماتی که به این اثر از ناآرامی های اخیر وارد شده گفت: این نمایش یکی از پربیننده‌ترین نمایش های تئاترشهر بود، اما با اتفاقاتی چون زمین‌لرزه و ناآرامی‌ها در این ایام 70 تا 80 درصد صحنه پر می‌شود. بهتر است امکانی فراهم شود تا رفت‌وآمد تماشاگران بهتر شود و هرکس راه را بر تماشاگران نبندد. این رویداد در فضای پیرامونی تئاترشهر ایجاد شد و به مخاطبان تئاتر گفته می‌شد که تئاتر تعطیل است که البته این سخن به نفع هیچ کس نیست چراکه اگر تئاترشهر وجود دارد و معیار فرهنگی کشور محسوب می‌شود باید برای زمان شلوغی‌ها نیز فکری شود تا در این شب‌ها افراد مانع از ورود تماشاگر نشوند. نباید فراموش کرد که فعالیت‌های فرهنگی نوعی عبادت است بنابراین دلیل ندارد که در زمانی که اتفاقی رخ می‌دهد جلوی فعالیت‌های فرهنگی گرفته شود . من معتقد هستم این امر انعکاس خوبی در سطح دنیا ندارد.

نمایش کمدی موزیکال «دایره گچی قفقازی» نوشته برتولت برشت به کارگردانی محمودرضا رحیمی تا 27 دی ماه با نقش‌آفرینی میترا ثارالهی، بهرام حاج جعفری زاده، آناهیتا خسروی، پردیس رفیعی، سیامک زین‌الدینی، محمد سرفرازی، محمدحسین سعیدی، زهره شاه‌محمدی، عباس شکیب‌مهر، سیده نوش‌آفرین طوسی، نسترن قاضیانی، رزا کریمی، نیما لبخنده، ساناز نام‌دوست، علیرضا نصیری هرشب ساعت 20 در سالن سایه تئاترشهر اجرا می‌شود.