تحریک غدد عرق با حسگرهای زیستی

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از گیزمگ، استفاده از فناوری‌های پوشیدنی کنترل‌کننده تعریق بدن طی سال‌های اخیر یکی از حوزه‌های تحقیقاتی پژوهشگران محسوب می‌شود. کاربردهای عملی این فناوری به ورزشکاران و موقعیت‌هایی محدود می‌شود که به دلیل فعالیت، بدن عرق ترشح می‌کند. در حال حاضر، گروهی از محققان دانشگاه سینسیناتی یک دستگاه به ابعاد چسب زخم ابداع کرده‌اند که غدد عرق بدن را از طریق یک چسب کوچک پوستی تحریک می‌کند.

شمار زیادی از مواد شیمیایی را می‌توان به این روش و از طریق سنجش تعریق بدن اندازه‌گیری و کنترل کرد. با کمک این دستگاه همچنین می‌توان میزان قند خون را در مبتلایان به دیابت ارزیابی و نیز میزان متابولیت داروها را بررسی کرد.

این دستگاه ساخته شده به حسگرهای زیستی امکان می‌دهد که تعدادی از هورمون‌های مربوط به تعریق و مواد شیمیایی را که در مواقعی غیر از فعالیت شدید بدنی ترشح می‌شوند، اندازه‌گیری و بررسی کنند. افراد معمولا تعریق را نادیده می‌گیرند و این در حالی است که شاخص بسیار مهمی برای نشانگرهای زیستی به شمار می‌رود. هدف محققان دستیابی به روش‌هایی برای تحریک غدد عرق در شرایط مورد نیاز است.

محققان روش‌های سه‌گانه‌ای را برای تحریک غدد عرق در منطقه خاصی از پوست ابداع کردند. مطالعات اولیه نشان می‌دهد که ژلی حاوی ماده شیمیایی «کارباکول» در قطره‌های چشمی مورد استفاده قرار می‌گیرد که در تحریک تولید عرق موفق عمل کرده است. سپس یک پد فومی تولید شد که به ارتباط میان حسگر زیستی و پوست کمک می‌کند.

محققان در انتها فرآیندی را در این تحقیقات گنجانده‌اند که مقدار کمی «کارباکول» را با استفاده از یک جریان الکتریکی ضعیف و ناشناخته به لایه فوقانی پوست وارد می‌کنند. فرآیند تکمیل شده نشان می‌دهد که بعد از چند روز استفاده از این فناوری پوشیدنی، حسگرهای مرتبط با عرق با موفقیت کار خود را انجام داده‌اند.

نتیجه نهایی این ابداع، توانایی محققان برای آزمایش تغییرات ناچیز در میزان مواد شیمیایی خاص یا هورمون‌های بدن در دوره‌های زمانی است که اندازه‌گیری آنها از طریق نمونه‌های خون غیرقابل پیش‌بینی است.

افرادی که تحت آزمایش با این حسگرهای زیستی قرار می‌گیرند به جای آزمایش خون تنها کافی است به مدت 20 دقیقه، از این چسب روی پوست استفاده کنند.

مترجم: ندا اظهری