کارشناسان هوش مصنوعی خشمگین‌ترین ربات جهان را می‌سازند

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از تلگراف، یک شرکت نیوزلندی فعال در زمینه هوش مصنوعی در اقدامی که بیشتر شبیه به فیلم‌های علمی- تخیلی آخرالزمان است، قصد دارد خشمگین‌ترین ربات‌های جهان را بسازد تا از این طریق به شرکت‌ها کمک کند درک بهتری از آینده ربات‌ها داشته باشند.

این در حالی است که اخیرا بسیاری از متخصصان علم رباتیک و حتی دانشمندان بزرگ جهان درباره ربات‌های خودمختاری که در جهان طراحی می‌شوند، هشدار می‌دهند و معتقدند که این ربات‌ها و هوش آنها روزی به هوش و قدرت انسان‌ها غلبه خواهد کرد و در واقع، روزی انسان‌ها برده ربات‌ها خواهند شد.

این شرکت فناوری که «تاچ‌پوینت» (Touchpoint) نام دارد، بیش از 230 هزار یورو روی این پروژه سرمایه‌گذاری کرده است و امیدوار است که تا پایان امسال میلادی ساخت این ربات‌ها را به پایان برساند.

ربات‌هایی که خشم رباتیک را فقط شبیه‌سازی می‌کنند

رباتی که تاچ‌پوینت خواهد ساخت، آنقدر خطرناک نیست که به انسان‌ها صدمه‌ای بزند اما با صدها میلیون مشتری عصبانی تعامل خواهد کرد تا تجربیات خود در مورد عصبانیت و رفتار خشن را به پایگاه داده‌اش آپلود کند و بعدا با توجه به این اطلاعاتی که جمع‌آوری کرده، برای تقلید و تکرار این مکالمات برنامه‌ریزی می‌شود.

دکتر استوارت آرمسترانگ، محقق و یکی از اعضای موسسه «آینده بشریت» در دانشگاه آکسفورد می‌گوید که این ربات‌ها نسبتا راحت می‌توانند رفتارهای انسان‌های عصبانی را تکرار کنند.

وی می‌افزاید: «تنوع زیادی در خشم انسان وجود ندارد. زمانی که کسی عصبانی می‌شود، توهین می‌کند و دیگر به جزئیات تعامل فکر نمی‌کند. پس کدنویسی عصبی شدن ربات کار پیچیده‌ای نیست. عصبانیت رفتاری است که بدون نیاز به فکر کردن عمیق، قابل تقلید است» .

اصول عصبانی شدن از نوع رباتیک

ربات خشمگین تاچ‌پوینت فقط برای نمایش علائم و نشانه‌های اصلی برنامه‌ریزی شده است و خشونت فیزیکی در کار آنها نیست.

از نظر تئوری، ما روزی قادر به ساخت ربات‌هایی خواهیم شد که تمامی علائم و رفتارهای خشم انسانی را از خود بروز خواهد داد.

مقوله فلسفی پیچیده‌ای در این میان وجود دارد که بیان می‌کند کدام احساس و آگاهی تقلیدی، غیرقابل تشخیص از احساسات و آگاهی واقعی است. اگر رباتی بتواند دقیقا آگاهی‌ بشری را تقلید کند و با واکنش‌های احساسی مشابه انسان به وقایع مشابه پاسخ دهد، آیا باز هم می‌توان آن را «آگاهی» یا «ضمیر ناخودآگاه» خواند؟

مترجم: نسترن صائبی