در گفتوگوی تفصیلی با آنا تشریح شد؛
در افتتاحیه عرس بیدل مطرح شد؛
محمدعلی معلم: بیدل، یکی از ذخیره‌های بشریت است
چهارمین عرس بیدل دهلوی، صبح امروز (چهارشنبه 29 دی‌ماه) با حضور جمعی از چهره‌های ادبی داخلی و خارجی در سالن همایش‌های وزارت کشور کار خود را آغاز کرد؛ در حالی که غلامعلی حدادعادل و محمدی گلپایگانی از غایبان آن بودند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، در ابتدای آئین افتتاحیته چهارمین عرس بیدل، هادی سعیدی‌کیاسری رئیس بنیاد بیدل و دبیر عرس چهارم به ایراد سخن پرداخت. او گفت: «شاید بیدل را باید بزرگترین شاعری خواند که انسان را تشریح کرده و برای پرسش‌های سهمگینِ بشری، پاسخ‌هایی ارائه کرده است.»
وی با اشاره به سابقه برگزاری سه دوره عرس بیدل، ادامه داد: «در طول دوره‌های قبل، راه درازی را پیمودیم که با شکوفایی‌هایی نیز همراه بود و اکنون عرس چهارم، میزبان بیدل‌پژوهان و چهره‌هایی است که سال‌ها به ادب فارسی خدمت کرده‌اند.»
سعیدی‌کیاسری اظهار داشت: «بیدل، زنده‌کننده خاطرات فرهنگی ما است و این خاطرات، دریغ است که مغفول واقع شوند. بنابراین هرچقدر که این مجالس و هم‌افزایی‌ها که به برنامه‌ریزی‌های روشنی برای آینده منجر می‌شوند، بیشتر برگزار شوند، به حفظ خاطرات فرهنگی کمک بیشتری کرده‌ایم.»
وی ضمن بیان این مطلب که هیچ زبانی به‌جز زبان وحی، به اندازه زبان فارسی، ظرف حکمت نبوده است، درباره برنامه‌های عرس چهارم گفت: «ما برای این دوره، از 74 استاد و پژوهشگر غیرایرانی دعوت کرده بودیم که به تهران بیایند که به‌جز چند نفر از آن‌ها، شاهد حضور آن‌ها هستیم.»
رئیس بنیاد بیدل افزود: «این برنامه، منجر به همراهی و هم‌افزایی بیشتر پژوهشگران و تبادل منابع می‌شود. ضمن اینکه ما در بخش جانبی عرس، نمایشگاه نسخ خطی و کارگاه‌های مختلفی هم داریم که شرکت در آن‌ها سودبخش خواهد بود.»
محمدعلی معلم‌دامغانی رئیس فرهنگستان هنر، دومین سخنران مراسم افتتاحیه چهارمین عرس بیدل بود. او ضمن تشریح مفهوم «عرس» گفت: «معمولا این واژه در هند کاربرد دارد و ممکن است این نکته به ذهن بیاید که به دلیل هندی‌الاصل بودن بیدل، عرس بیدل باید در هند برگزار شود اما برگزاری این مراسم در ایران، با نگاه خودِ بیدل هم‌خوانی دارد که گفته است: «هرجا سری به سجده رسد، آستانه‌ای‌ست».»
وی ادامه داد: «عرس یا «مهرگان» یا «مهرجان» به معنای یادبود کسی است که خداوند به او عنایت داشته. «مهر» به غروب و مرگ خورشید اشاره دارد اما در غروب، هرآنچه حاص خورشید است در اختیار همه قرار می‌گیرد. روایت است که بهشت باغ‌های زیادی دارد و یکی از آن‌ها، باغ شعر و شاعران است. براین اساس حاصل کار بیدل در جنات شعر، امروز و در مهرجان بیدل در اختیار همه قرار می‌گیرد.»
رئیس فرهنگستان هنر اظهار داشت: «امیدواریم این عرس، مقدمه احیای خبر بیدل در تمام سرزمین‌های پارسی زبان باشد. شاید یکی از بزرگترین ذخیره‌های بشریت که در خدمت انسان است، همین دیوان بیدل باشد.»
در ادامه این مراسم، حسین افتخارعارف رئیس فرهنگستان ادب پاکستان ضمن تشکر از زحمات بنیاد بیدل در برگزاری عرس چهارم، به سابقه آشنایی‌اش با اشعار بیدل اشاره کرد و گفت: «اگرچه بیدل به فارسی شعر گفته اما فهم شعرهایش بدون درک فرهنگ اسلامی در کشور هند، به دست آمدنی نیست. ما باید میراث اسلامی شبه‌قاره را مطالعه کنیم.»
وی حضور بیدل‌پژوهان را در این کنگره، مغتنم خواند و گفت: «فکر نمی‌کنم در هند و پاکستان، کسی باشد که روی اشعار بیدل کار کرده و در این کنگره حضور پیدا نکرده باشد.»
انتهای پیام/
