سیامند رحمان: پارالمپیک با همه شیرینی‌هایش تلخ تمام شد/ از اینکه قوی‎ترین مرد دنیا یک ایرانی است احساس غرور می‌کنم/ مهم این است مردم ما را فراموش نکنند

به گزارش خبرنگار ورزشی آنا، سیامند در لغت به معنی کوهی با صلابت و استوار است، درست مانند سیامند ایران که در پارالمپیک ریو استوار و قدرتمند، سختی فولاد را نرم کرد. رحمان که حالا قویترین وزنه برداری معلول جهان است در پارالمپیک ریو پرچم ایران را برافراشته کرد، او در این رقابت‌ها وزنه 310 کیلویی را همچون پرکاه و با چهره خندان بالای سر برد و نامش را در تاریح پارالمپیک ریو جاودانه کرد.

در ادامه گفت و گو او را با گروه ورزشی خبرگزاری آنا می خوانید:

*سیامند در پارالمپیک ریو این باور را داشت که هم مدال طلا را به دست بیاورد و هم رکوردشکنی کند؟

-خدا را شکر می‌کنم که توانستم خوش رنگ‌ترین مدال را برای کاروان منا به ارمغان بیاورم. من با کسب این مدال و رکوردشکنی دل مردم ایران را شاد کردم و همین برای من یک دنیا ارزش دارد. سطح مسابقات بسیار بالا بود، من بعد از المپیک لندن به مردم قول داده بودم که وزنه 300 کیلوگرمی را بالای سر ببرم و خوشحالم که توانستم 10 کیلو بیشتر از قولی که داده بود بزنم.

*رکوردهایی که بالای سر بردی به چه صورت بود؟

-ابتدا در همان حرکت اول وزنه 270 کیلوگرمی را بالای سر بردم تا خیالم از کسب مدال طلا راحت شود، در حرکت دوم هم وزنه 300 کیلوگرمی را بالای سر بردم و موفق به مهار این وزنه شدم. در حرکت سوم هم وزنه 305 کیلوگرمی را انتخاب کردم و در چهارمین حرکت هم وزنه 310 کیلوگرمی را بلند کردم و موفق شدم برای سومین بار رکورد دنیا را بشکنم.

* لحظه ای که وزنه‌ها را بالای سر بردی به چه چیزی فکر می کردی؟

-لحظه‎ای که می‎خواستم وزنه‎ها را مهار کنم، می‎دانستم مردم کشور و همشهری‎هایم در حال تماشای مسابقه‎ام هستند و خوشحالی آنها را در ذهنم داشتم. خیلی خوشحالم به قولی که داده بودم عمل کردم.

*فکر می‌کنی رکوردت را تا چه سطحی می‌توانی افزایش دهی، به عبارتی تا چه زمانی می‌توانی به رکورد شکنی ادامه بدی؟

-نمی‌توانم بگویم در آینده چه وزنه‌هایی بالای سر می‌برم. ولی هرچه بیشتر بهتر (می‌خندد). تاکنون به صورت جدی به این موضوع فکر نکردم اما هر ورزشکاری بالاخره یک روز تمام می شود و دیگر توان گذشته را ندارد و باید از دنیای حرفه‌ای خداحافظی کند، تا ببینیم قسمت چه باشد.

*با توجه به اینکه در المپیک ریو با بی عدالتی حق طلا را از بهداد گرفتند استرس این را نداشتی که شاید این موضوع هم برای تو تکرار شود؟

-این موضوع قبل از اعزام به پارالمپیک ریو بر روی من بسیار تاثیر گذاشته بود و از نظر روحی و روانی کمی بهم ریخته بودم اما با کمک‌های کادر فنی این موضوع را کنترل کردم و خوشحالم که در این رقابت‌ها حق بهداد را گرفتم. بهداد با شرایط سختی به المپیک رسید. پارگی رباط صلیبی بدترین نوع مصدومیت است و تا ورزشکار از بند آن رها شود؛ ماه‌ها طول می کشد. بهداد با اراده پولادین که داشت خودش را به المپیک رساند اما بی‌عدالتی و دشمنی ها او را از کسب مدال بازداشتند. با این حال از اینکه قوی‎ترین مرد المپیک و پارالمپیک از ایران است احساس غرورمی کنم.

*ورود شما به ایران همراه با حاشیه بود، چرا که وزیر و معاونانش به استقبال شما نیامدند از این موضوع آرزده خاطر شدید؟

-برای من مهم بود که مردم به استقبالمان آمدند و ما را فراموش نکردند. من از اینکه وزیر و معاونانشان به استقبالمان نیامدند آرزده خاطر نشدم، هر چند که برای یک ورزشکار حس فوق‌العاده‌ای است وقتی می‌بیند سران ورزش به او و کاری که انجام داده است توجه می کند اما گاهی وقت ها این مسائل پیش می آید.

*پارالمپیک ریو برای کاروان ایران با تلخی به پایان رسید.

-دقیقا همین طور است. پارالمپیک با تمام شیرینی‌هایش برای همه ما تلخ تمام شد. مرگ بهمن گلبارنژاد را هیچ کسی باور نکرد. متاسفانه درست یک روز بعد از اینکه ما به ایران آمدیم خبر مرگ او را به ما دادند، در آن لحظه تمام خاطراتی که با او داشتم جلوی چشمم آمد. گلبارنژاد سال‌ها وزنه بردار و مربی من بود و حتی در برزیل هم اتاق‌های ما در هتل کنار هم بود و موقع ناهار و شام با هم به رستوران هتل می رفتیم. این مسائله برای من غیر قابل باور است. نام بهمن در تاریخ پارالمپیک دنیا ثبت شد.

*سیامند حالا با وزنه 310 کیلویی قویترین مرد جهان است، فکر می کنی در مسابقات بعدی بیشتر از این رکورد بزنی ؟

-نمی توانم مطمئن در مورد آینده صحبت کنم. قرار نبود در این رقابت‌ها وزنه 310 را بالای سر ببرم اما وقتی با مربیانم مشورت کردم و به آنها گفتم این توانایی را دارم، آنها هم این اجازه را به من دادند، هدفم این بود که در این پارالمپیک ریو با همه توانم ظاهر شوم، شاید می‌توانستم این رکورد را چهار سال دیگر بزنم اما مشخص نیست در آینده چه سرنوشتی در انتظار من است.

*برای آینده چه برنامه ای داری و قرار است در چه مسابقه ای حضور داشته باشی؟

-فعلا در حال استراحت‌ کردن هستم. قبل از اعزام به پارالمپیک ماه‌ها در اردو بودم و تمرینات سخت و فشرده‌ای داشتم به همین دلیل نیاز دارم یک دوره از وزنه برداری دور باشم. با این مدال خستگی از تنم بیرون رفت.

*حرف پایانی؟

-از مسئولان انتظار دارم که به ورزش اهمیت بیشتری بدهند تا ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی دغدغه‎ای نداشته باشند. در صندوق حمایت از قهرمانان برابری وجود ندارد و امیدوارم همه چیز درست شود. شرایط ما با دیگر وزنه برداران متفاوت است چرا که با وجود معلولیتی که داریم تمرینات و فشار بر روی ما بیشتر است اما با همه این شرایط کاروان پارالمپیکی‌ها نشان دادند معلولیت محدودیت نیست و هر زمانی که انسان اراده کند می تواند سخت ترین موانع را هم از سر راه بردارد. امیدوارم تا سال‌ها قویترین‌های وزنه‌برداری دنیا وزنه‌برداران ایرانی باشند و این رکورد شکسته نشود و بتوانیم در آینده رکوردهای بالاتری را به ثبت برسانیم. از همه مردم ایران می خواهم برای ما دعا کنند تا 4 سال دیگر هم با اقتدار در پارالمپیک حاضر شویم.

گفت‌وگو از فرزانه شریفی